Het laatste nieuws (letterlijk)

Hallo allemaal! Alles okay?! Hier mijn laatste blog, hierna ga ik verder op www.facebook.com de foto's blijf ik wel op picasa uploaden.

Wat hebben we de afgelopen tijd allemaal gedaan? Ten eerste zijn we na Laos op zoek gegaan naar een geschikte lokatie (en pand) om een restaurant of bar te beginnen. We zijn in verschillende steden geweest; Nongkai, Udonthani, Mahasarakham, Surin en nog een paar waarvan ik de naam ben vergeten. In Udonthani hebben we een leuk pand gezien met (dachten we) een goede lokatie in de studentenbuurt. We betalen 20 euries zodat we later terug kunnen komen met de garantie dat we het pand kunnen huren.

Ondertussen gaan we naar Surin (Chomphra) waar Sirirat geboren is en waar haar familie woont. Iedereen woont dicht bij elkaar, je kunt zo bij iedereen binnen wandelen en de deuren (voor zover die er zijn) staan altijd open. In Chomphra hebben we volgens de traditie een heel ritueel gedaan zodat we bij elkaar mogen zijn en slapen, een soort van verloving. Hoe gaat dat in z'n werk? Om 4 uur in de ochtend staan we op om met de hele familie eten te koken, en niet te weinig ook! Ik kook de Hollandse frieten en gehaktballen, door iedereen zeer gewaardeerd, verder nog veel vis en curry. Rond een uur of 9-10 nemen we een douche en kleden we ons om. Eerst moeten we in de tuin van het huis een gebed doen, daarna op de eerste verdieping nog meer rituelen. We geven een varkenshoofd, staart, poten, en 2 kippen als offer (deze hebben we naderhand gekookt en opgegeten). Iedereen heet me welkom in de familie door een armband om mijn pols te binden met wat geld. Als het ritueel voorbij is gaan we met z'n allen eten.

De volgende dag nog een traditie met monnikken in de tempel, aan de overkant van de straat. We geven de monnikken eten, drinken en geld. In ruil hiervoor doen ze een gebed samen met ons voor de overledenen (zoals oma en de opa's).

Dezelfde dag nog verteld de moeder van Sirirat dat we de volgende dag moeten vertrekken, het is dan een "goede dag" om te vertrekken. Vertrekken we een dag later dan zal dit onheil met zich mee brengen. Na alle spullen in te hebben gepakt (Sirirat heeft erg veel kleding en spullen in het huis liggen) moeten we het huis verlaten.

De dagen erna zijn we op bezoek geweest bij familie in Korat, de reden hiervoor is dat de neef van Sirirat een motorshop heeft. We besluiten de goedkoopste motor te kopen (2e hands Honda, 125CC) en deze te laten repareren/opknappen. We hopen hem over 2 weken op te kunnen halen.

We zijn nu in Udonthani waar we 3 dagen geleden de sleutel van het pand hebben gekregen. Dezelfde dag nog hebben we alles schoongemaakt en een klusjesman (wederom een kennis van Sirirat) laten komen om het een en ander te bespreken. De klusjesman, Nong, heeft slecht nieuws voor ons: elk jaar in het regenseizoen (begint in juli) staat het pand onder water. Ook de buurt is niet erg goed vanwege criminaliteit. De zelfde avond als we liggen te slapen horen we gerommel aan het hek (ja een hek want we hebben geen deur). Ik loop naar beneden om een kijkje te nemen, niets te zien. Ook staan er regelmatig mensen buiten te telefoneren, waarom en wat ze zeggen weten we niet. We besluiten dan ook om een ander pand te gaan zoeken en hier niet lang meer te verblijven.

Gisteravond zijn we wat wezen drinken met Nong en wat andere vrienden. Toen we terug kwamen ontdekte Sirirat dat haar schoenen (die ze nog niet uitgepakt had) onderaan de trap lagen samen met wat van onze slippers in een perfecte cirkel. We weten zeker dat wij dit niet gedaan hebben en besluiten de politie en de eigenaar (tevens onze buren) te laten komen. De politie gelooft helemaal niets van ons verhaal en is na 2 minuten weer weg. We besluiten alles te controleren, sloten en onze spullen en gaan dan naar bed. Het verhaal wordt nog vreemder, waarschijnlijk geloven jullie er niet veel van maar ik geloof er wel in. Toen ik naar de wc ging voor het slapen gaan kon ik mijn slippers niet vinden (ik heb speciale slippers voor in de badkamer/wc). Ik weet 100% zeker dat ik ze in de badkamer heb achtergelaten. Ik loop naar beneden om een kijkje te nemen en verrek, ze liggen beneden vlak naast de cirkel van schoenen en slippers. 3 minuten eerder lagen ze daar nog niet dat weten we 100% zeker, ook onze buren hebben de slippers daar eerder niet gezien. Erg vreemd allemaal en we weten niet hoe dit heeft kunnen gebeuren aangezien alle deuren en ramen op slot waren. We proberen te slapen maar dit lukte niet, vandaag nog verhuizen we naar een ander appartement want we zijn wel geschokken. We hebben een andere lokatie gevonden om een bar te beginnen, morgen gaat Sirirat over de prijs praten (ik niet want als ze een buitenlander zien verhogen ze meteen de huur). We hopen dat de huur niet te hoog is want anders weten we niet wat we kunnen doen.....

Nou dit was de laatste, misschien een tikkeltje vreemd op het eind, blog. Vanaf nu ga ik verder op facebook.

Veel liefs Michael en Sirirat.

Foto's!

Een kort berichtje, ik heb foto's upgeload op Picasa.
De links zijn:
http://picasaweb.google.com/michael.degraaf/Laos#
http://picasaweb.google.com/michael.degraaf/Thailand#

De foto's in traditionele kleding zijn voor een traditie in het huis van Sirirat zodat we bij elkaar mogen zijn en slapen.


Om eerlijk te zijn ben ik vandaag te lui om wat te typen, het is namelijk zo veel :p

Liefs,
Michael en Sirirat

Laos

Hallo allemaal! Lang geleden dat ik een bericht geschreven heb! Helaas geen foto's vandaag, internet is hier echt te langzaam.

Alles is hier nog steeds goed, geen last gehad van de "rood hemden" zoals de ambassade ze noemt. We zijn voor een paar dagen naar Laos geweest, Vientiene en Luangprabang. Vientiene is best wel heel erg saai, gelukkig was er een live-muziek club dat was wel erg tof. De reden dat we naar Laos zijn gegaan was voor mijn visum, helaas waren er een paar feestdagen (waar wij niets van af wisten) en was de ambassade dicht. We zijn even naar Luangprabang geweest voor een paar dagen, een oude stad met franse huizen, aan de Mekong, erg mooi om te zien.
Na 4 dagen weer terug in Vientiene, extreem druk bij de ambassade (meer dan 600 mensen), we hebben er de hele dag over gedaan om m'n paspoort in te leveren. Vandaag heb ik hem terug gehad, 2 maanden visum en daarna kan ik met een stempel nog eens 2 maanden krijgen.

Nu gaan we op zoek naar een geschikte lokatie om een restaurant of bar te beginnen, daarna gaan we naar de moeder van Sirirat om haar een bezoekje te brengen.

Helaas sluit het internetcafe nu :( morgen probeer ik wat meer te typen en foto's up te loaden.

Liefs, Michael en Sirirat

Chiang Mai

Hallo allemaal!

Het is lang geleden dat ik een berichtje heb achter gelaten, sorry! Het is hier namelijk Songkran, oftewel Thai's nieuwjaar. Songkran begon op de 12e en is gisteren (de 15e) geeindigd. Tijdens Songkran spuit iedereen elkaar nat met waterpistolen en emmers vol ijswater, ik voelde me net een kind. Het was echt SUPER druk in de oude stad en rond de kanalen. Veel mensen gooiden water vanuit pickup trucks en tuctuc's, anderen stonden bij een bar elkaar nat te spetteren. Wij stonden bij wat barretjes te gooien samen met wat vrienden.


We zijn ook een dagje naar de waterval geweest, hier hebben we veel klauter plezier beleeft. De dochter van Apple (vriendin van Sirirat en nu ook van mij) ging ook mee, ze heeft me veel (misschien te veel) Thai's geleerd. Ik kan nu al een aardig woordje over de grens spreken, vooral dingen die met een restaurant te maken hebben zoals namen van gerechten, vlees, het vragen van de rekening, vragen hoe het met iemand gaat, etc, etc.


Voor Songkran was er een groot feest bij een meer met live muziek. Hier zijn we met wat vrienden heen geweest en hebben we flink wat afgedanst, dansen op de Thaise manier wel te verstaan, iedereen lacht me uit als ik het doe.
Vandaag zijn we naar het zelfde meer geweest om lekker te relaxen. Je ligt hier niet op het zand maar je zit in een soort houten hutje zonder muren. Erg gezellig en leuk om tussen alle Thai mensen te zitten. Het was wel erg heet vandaag, ik gok zo'n 40-43 graden, het zwemmen was dus een welkome bezigheid. Er zijn wat bosbranden in de bergen en de blushelicopters vlogen af en aan (vlak boven ons hoofd!).
We koken zo ongeveer elke dag voor elkaar, ik Nederlandse gerechten (aardappels, groente en een bal gehakt bijvoorbeeld), Sirirat dingen zoals padthai en curry (welke ik overigens nu zelf ook kan maken). We zijn ook langs wat tempels geweest, hier hebben we offers gebracht in de vorm van eten (kip, drinken, zoetigheid) en wierrook. In ons kamertje doen we ook wel eens een gebedje met wierrook en wat bloemen.
Nou dit was het weer voor nu, veel meer weet ik even niet te typen. We gaan nu naar een barretje om nog wat te drinken voor het slapen gaan.

Liefs Michael en Sirirat.

De kamer

Ik heb maar even de tijd om dit bericht te maken maar hier zijn wat foto's van ons kamertje in Chiang Mai.

Liefs Michael en Sirirat

Sapa

Een moeilijk besluit!

Wat een hoop dingen heb ik gezien, en wat een nieuwe ervaringen heb ik meegemaakt. Dit is zeker iets wat ik nooit zal vergeten. Ik heb besloten na 4 maanden terug te vliegen naar Nederland. Ik voel dat de hoogtepunten van de reis over zijn en dat het niet veel beter meer kan worden. Ook heb ik eigenlijk gewoon niet zo veel puf meer om te reizen, plus dat Michael voor onbepaalde tijd naar Thailand gaat! Het was een moeilijk besluit, maar ik moet toch de knoop ooit doorhakken. Misschien ga ik na 2 weken weer terug (haha)! Nog geen idee wat ik in Nederland wil doen, maar dat zijn zorgen voor later..

Robin.

Hanoi

De eerste dag in Hanoi hebben we lekker rustig aan gedaan. Eerst de treintickets naar Sapa van het station gekocht, daarna hebben we volgens de lonely planet een wandeltocht door het oude centrum gedaan langs verschillende bezienswaardigheden. We hebben onderandere een speciale houten brug, een paar tempels, moderne ijzersmeden (met lasapparatuur) en veel winkels gezien. Het is hier net als in Ho Chi Minh City extreem druk in het verkeer, extra lastig is dat je hier op de weg moet lopen omdat het trottoir vol zit met mensen, scooters en koopwaar.

De 28ste vertrekken we richting Sapa waar we een paar dagen willen gaan hiken in de bergen (waaronder de hoogste berg van Vietnam) en naar de heuvel stammen.

Ha Long Bay

's Ochtends ziet het weer er al niet super uit. Het regent een klein beetje en de hemel ziet er grijs uit. We worden opgehaald bij het tour agency waar we de tour naar Ha Long Bay (baai van de neerdalende draak) hebben geboekt. Het is zoals altijd helemaal vol in het busje. Na een rit van twee uur, de gebruikelijke stop en nog eens twee uur komen we aan bij de haven van Ha Long. Hier staan nog eens veel meer touristen dan we eigenlijk (stom om te denken) hadden verwacht. Het uitzicht over de baai is niet super, we zien eigenlijk niks door de mist en het slechte weer.


Nadat we in groepjes zijn opgesplits; mensen die 1 dag gaan, 2 dagen en 3 dagen, gaan we de boot op. Wijzelf gaan 2 dagen en slapen dus een nachtje op de boot. De boot zelf ziet er prachtig uit, een van de 500 die er hetzelfde uitzien. Er zijn drie dekken; het zonnedek (wat geen toepasselijke naam is voor dit weer), het restaurant en de slaaphutten. We eten eerst wat lunch en leren de medepassagiers kennen; twee Nieuw Zeelanders, twee Engelsen, twee Chinezen en een Duitser. Ondertussen voert de boot stilletjes vanuit de haven de baai in..


Als we klaar zijn met lunchen gaan we het zonnedek op. We zien nog niet heel veel door de mist. Dit maakt het wel erg mysterieus. We kunnen een beetje de silhoueten zien van de mooie karstbergen. Het lijkt net een vallei die onderwater is gelopen. Na anderhalf uur varen komen we aan bij een van de bergen waar de grootste grot is die er te vinden is in de baai. Gelukkig is het weer een beetje opgeklaard en kunen we al stukken meer zien. De grot ligt wat hoger in de berg en er is een mooi uitzicht over het stukje baai heen. Hierna springen we in een kayak en kunnen we zelf een stukje van de baai verkennen; er zijn meerdere grotten waar je heenkan. Erg leuk om te doen, het ziet er allemaal wonderlijk uit. Als het donker begint te worden gaan we weer de boot op waar we dineren en na wat gekletst te hebben ons hutje ingaan om te pitten.



De volgende dag is eigenlijk niet een hele dag. We voeren met de boot door de baai heen. Het weer is een stuk beter dan gisteren en we kunnen nu erg ver zien. We voeren een paar uur en komen aan bij Cat Ba island. Hier zetten we een iemand af die verdergaat voor een nachtje op het eiland. Dit doen wij twee niet maar we worden wel om mysterieuse reden verplaatst naar een andere boot. Deze brengt ons terug naar de haven van Ha Long waar we lunchen (hier worden we weer naar een andere groep verplaatst aan tafel) en daarna teruggaan naar Hanoi.

Hoi An, en tussenstop Hanoi

Vanaf Nha Trang nemen we voor de eerste keer een slaapbus. We hebben het ongeluk als laatste de bus op te komen en dus de slechtste plaatsen te hebben; achteraan, onderin met 5 mensen naast elkaar in krappe ligstoelen. Wel een grappige ervaring.

Om half 8 's ochtend stoppen we voor een hotel in Hoi An. Er komt iemand de bus in die gelijk probeert mensen het hotel in te leiden. Wij hebbeng een hotel geboekt dus nemen we het aanbod aan van 10 dollar voor een kamer. Dit is erg goedkoop, er zit warm water bij, een tv, airco en twee lekkere bedden. Voordat we de stad gaan verkennen slapen we eerst nog een paar uurtjes, een slaapbus is niet zoals een normaal nachtje slapen.

Soort van uitgerust gaan we op pad het oude centrum van Hoi An. In de jaren 'weetikniet' beheersde de Fransen Vietnam. Ook gebruikten de Chinezen dit stadje, vlakbij de zee en aan een rivier, als handelspost. Hierdoor zie je een mix van Franse en Chineze huisjes staan. Erg leuk om te zien al die oude huisjes. We kopen een ticket waarmee we uit een aantal dingen kunnen kiezen om te zien; zoals een van de tempels, oude huizen en workshops. Het is niet een erg groot stadje en zijn dus gauw uitgekeken. 's Avonds eten we in een restaurantje langs de rivier waar het trouwens erg sfeervol is. Ook geeft Michael iets te veel fooi (5 keer de rekening).

De volgende dag boeken we een tour naar My Son, een oud tempel complex uit de Champa tijd. Deze is zo ongeveer rond het Khmer rijk en het onstaan van Angkor in Cambodja. 's Ochtends worden we opgehaald om 8 uur en rijden we met de bus naar het complex. Het is aardig druk in de bus zoals we eigenlijk al een beetje hadden verwacht. My Son is erg in verval geraakt en was in onze ogen niet erg interessant, gewoon omdat we al zoveel tempels van elke soort hebben gezien dat het niet al te bijzonder meer is. Toch proberen we zo mooi mogelijk foto's te maken.


Om 1 uur in de middag zijn we (gelukkig) alweer terug in Hoi An waar ons al een bus staat op te wachten die ons naar Hanoi, de hoofdstad, zal brengen. Met de bus rijden we naar Hue waar we overstappen om de echte slaapbus. Het is weer een erg ongemakkelijke ervaring, maar toch beter dan een normale bus. Voordat we gaan slapen stopt de bus trouwens en kunnen we een lekker hapje eten. Als de bus de volgende ochtend stopt in het drukke Hanoi staan er gelijk al veel taxi's en brommers ons op te wachten die ons allemaal erg graag willen vervoeren. We nemen de taxi wat naderhand een erg slecht besluit lijkt. Omdat de taxi erg klein is zet de chauffeur onze grote tassen op de passagiersstoel naast hem neer, voor de taximeter! Hierdoor zien wij niet dat de meter veelste snel gaat. Aan het einde van de rit moeten we 5x meer betalen dan normaal gesproken. We kunnen er niks tegen doen want de meter zegt dat het zo is. De chauffeur zegt dat we zijn bedrijf maar moeten opbellen als we klachten hebben. Tegen onze zin in betalen we maar..
Als we hebben ingecheckt in een, weer goedkoop, hotel hebben we nog de hele middag voor ons. We zijn alleen in Hanoi omdat hier de tour naar Ha Long Bay start. Omdat we nog niet de dingen die er te zien zijn in de stad willen bekijken, besluiten we naar de film te gaan. Onze keuze valt om Alice In Wonderland. Een erg mooie animatiefilm en een wederom goeie Johnny Depp. We nemen avondeten in een restaurantje in een van de drukke straatjes dichtbij ons hotel. Later op de avond gaan we nog even naar een internetcafe waar we ons nog even vermaken.

Vinpearl Island waterpark! (Nha Trang)

Vandaag gingen we dus naar Vinpearl Island, the pearl of Vietnam. Dit is een eiland waar je jezelf makkelijk een dagje kan vermaken en zelfs een nacht kan verblijven. Dit laatste deden we niet.
Om ongeveer 9 uur stappen achterop twee brommerrijders en gaan we naar het begin van de kabelbaan die ons naar het eiland zal brengen. Gelukkig hebben we de tickets voor het eiland al in het hotel gekocht zodat we niet in de grote rij (drie mensen hooguit als je ongeluk hebt..) hoeven te staan. Het is een lekker ritje en is de grootste kabelbaan ter wereld over water heen.

Eenmaal op het eiland aangekomen kijken we eerst even rond. Er zijn ook een paar attracties zoals een kleine achtbaan en een misselijk makend toestel (waar we later ingaan). De rest is eigenlijk meer voor kleine kinderen en zijn trouwens ook nog niet open. We komen echter voor het waterpark waar veel gave glijbanen zijn en het grootste golfslagbad van Azie. Soort van tikibad in het groot. Er zijn veel glijbanen waar je met een rubberband af kan, ook een die lijkt op een halfpipe. Voor de eerste keer is het toch wel spannend haha :) Aan het eind van de dag voelen we onze geschaafde ruggen wel van alles. Een erg geslaagde dag!

Mui Ne

Hallo allemaal! Alles nog okay in Nederland?

Maandag ochtend zijn we, omdat de bus pas om 3 uur vertrok, nog naar het "War Remnants Museum" geweest. We kwamen er om 11:30 aan en het bleek dat het museum tussen 12 en half 2 gesloten is, we moesten dus even iets anders doen. Geen probleem, we konden een replica van de Notre Dame bezoeken. Om half 2 nog even een uurtje rondkijken in het museum; buiten staan veel Amerikaanse leger voertuigen en vliegtuigen, binnen veel foto's met verhalen. Sommige foto's zijn te afschuwelijk om naar te kijken, ze staan nu nog op ons netvlies gebrand (en zullen dat zeker nog een aantal jaar blijven). Het is ongelovelijk hoe de Amerikanen hier tekeer zijn gegaan met gif en napalm (brand) bommen. Het museum was echter wel alleen vanuit Noord Vietnamees oogpunt opgezet. Om kwart voor 3, de bus was namelijk te vroeg, vertrekken we naar Mui Ne, een 5 uur durende rit. We worden voor een tour bureau afgezet en gaan meteen op zoek naar een hotel, die vinden we al snel. We eten nog wat noodles en curry (nog geen euro per bord) en kijken wat tv voor het slapen gaan.

De volgende ochtend ontbijten we bij het zelfde restaurant, er stond namelijk pindakaas op het menu... helaas... dat was uitverkocht, dan maar een bananen pannekoek. We huren een scooter en gaan op weg naar de toeristische attractie van de omgeving: de zandduinen. Het is een aardige rit en de zon brand lekker op onze armen en nekken. Als we bij de duinen arriveren komt er meteen een hele groep kinderen naar ons toe om ons te begeleiden en een geimproviseerd sleetje aan te bieden zodat we naar beneden kunnen gleiden. Dit aanbod nemen we helaas aan want het bleek achteraf een paar dollar duurder. Desalniettemin zijn de zandduinen adembenemend, dit kun je ook letterlijk opvatten want het waait erg hard en je word lekker gezandstraald. We rijden terug en stoppen onderweg nog even om wat te drinken, hier klimt een akelige worm/duizendpoot in Michael's schoen en geeft hem een stevige prik. 's Avonds terug in Mui Ne nemen we nog even een duik in de zee, enorm hoge golven van meer dan 2 meter! We kijken nog wat films (spaceballs en Edward scissorhands) en gaan pitten.


Vandaag zijn we per bus naar Nha Trang gegaan, eveneens een stad aan de zee. Morgen gaan we naar een water attractiepark.


Liefs Michael en Robin.

Ho Chi Minh City (en afscheid pap en mam)

Om met een stukje kennisdeling te beginnen: Ho Chi Minh City heette voor 1976 Saigon, Ho Chi Minh is vernoemd naar de legendarische leider van communistisch Noord Vietnam.
We zijn per bus naar Ho Chi Minh gekomen, een reis van zo'n 4 uurtjes. De bus is erg comfortabel vergeleken met Thailand en Cambodia. Op het busstation nemen we meteen een taxi naar wat volgens Michael happy guesthouse heet. We kunnen het helaas niet vinden (achteraf blijkt het happy inn te heten) en besluiten dus maar om in een ander hotel te verblijven. We gaan ons eerst even opfrissen want je gaat behoorlijk zweten van zo'n busreis. We lopen een rondje door de stad heen, het valt ons meteen op dat er ongelovelijk veel brommers rijden (10 miljoen brommers in Ho Chi Minh City). Het oversteken valt dus ook niet mee, vooral omdat ze vlak voor je langs rijden. 's Avonds drinken we wat bij een bar en gaan we niet al te laat naar bed want we zijn helemaal uitgeput.


De volgende dag gaan we naar de Cu Chi tunnels (voor pap en mam: dit spreek je blijkbaar uit als koe tsjie). Even een stukje geschiedenis: Communistisch Noord Vietnam (de Viet Cong) viel Zuid Vietnam aan met als doel een land te vormen. Amerika probeerde dit te verhinderen door veel troepen te sturen en de communisten tegen te houden. Dit is ze echter niet gelukt, mede dankzij de Guerillia strijders van Cu Chi. Deze strijders hadden een heel tunnelnetwerk van meer dan 200km aangelegd, van Cambodia tot aan Saigon. Ook hadden ze vele booby-traps gemaakt. Uiteindelijk trok Amerika zich terug en werd Saigon bezet en hernoemt tot Ho Chi Minh City. Er zijn zo'n 53.000 Amerikanen, 250.000 Zuid Vietnameze soldaten en 1.1 milljoen Viet Cong. Hiernaast zijn nog vele burgers omgekomen, onderandere door Amerikaanse napalm bommen.
We zijn dus naar de tunnels geweest, of liever gezegd het gerenoveerde deel speciaal groter gemaakt voor westerlingen (de originele tunnels waren 60x80cm in diameter). Wel erg klein en bijna claustrofobisch, ook al liepen we maar 100 meter in de tunnel. Het is allemaal erg indrukwekkend en angstaanjagend, vooral de booby-traps. Robin en Michael hebben ook met een AK-47 Kalashnikov geschoten, oorverdovend. 's Avonds hebben we diner op een luxe boot, we hebben een uurtje gevaren. Toen was het helaas tijd om afscheid te nemen want pap en mam moesten 's morgens vroeg weg. Het waren 3 hele leuke en gezellige weken.



Zaterdag slapen we lekker lang uit, dit hebben we de afgelopen 3 weken namelijk niet echt gedaan :p We pikken een ontbijtje mee van de Franse bakker en gaan weer terug naar het hotel. Michael gaat hardlopen in het park, bloed heet buiten! Als hij klaar is komen een paar Vietnamezen om met hem te praten over allerlei dingen zoals politiek en werk, erg leuke en spontane mensen. 's Avonds hebben we afgesproken met Claire en Joe (van de Mongolie tour), we drinken wat biertjes en eten in een restaurantje. Erg gezellig en leuk om te horen wat ze allemaal gedaan hebben.

Zondag hebben we de Cao Dai tempel bezocht helaas moest dit in combinatie met de Cu Chi tunnels, deze hebben we dus twee maal gezien. De Cao Dai religie is een zeer speciale en komt alleen in Vietnam voor. Het is als het ware een mengelmoes van Confusionisme, Buddisme, Hinduisme en de Katholieke kerk. Het is dan ook geen wonder dat de tempel er nogal bont uit zag, allemaal kleuren en dingen, erg mooi dat wel. We hebben ook een stuk of 100 mensen zien bidden in de tempel. Hierna gingen we nogmaals naar de tunnels, alles het zelfde alleen heeft Michael nu met een M60 geschoten (zo'n machine geweer van Rambo).




Morgen gaan we nog een museum bezoeken en om 3 uur nemen we de bus naar Mui Ne, waar we de zandduinen gaan bezichtigen en gaan surfen.

Groetjes allemaal!!!

De Mekong Delta (Can Tho)

Na ons buikje vol te heb gegeten met het 'bij inbegrepen' ontbijt, ofwel een ontbijt waar je alles kan pakken wat je pakken kan, wat niet erg veel was omdat we aardig laat waren, informeren we bij de receptie voor een boottochtje door de Mekong delta. De Mekong delta bestaat uit een groot stuk land waar talloze riviertjes doorheen stromen, deze komen uiteraard zoals de naam het zegt van de grote Mekong rivier. De delta is de grootste rijstwinning in Vietnam. Vietnam produceert na Thailand het meeste rijst in Azie. Dit verhandelen ze dus ook naar andere landen.


We besluiten een tocht van ongeveer 5 uur te doen. Als onze camera's zijn opgeladen worden we opgehaald door de 'kapitein'. We lopen de straat uit naar de rivier die door de stad (Can Tho) stroomt. Hier wacht ons een best wel klein bootje op, gelukkig wel met motor. Met z'n 4en vertrekken we. Eerst varen we op een grote rivier. We zien hier tal van boten met verschillende ladingen; van zand naar betonnen palen, van fruit naar een kleine roeiboot die mensen met fiets en al naar de overkant brengt.


Even later komen we aan in het armere gedeelte van de stad. Bijna elk huis langs de rivierkant staat schots en scheef. Ook ligt er zoveel rommel dat het net een vuilnisbelt lijkt. Gelukkig gaan we hier gauw doorheen want het rook niet al te fris. Dan begint eigenlijk het plattelandsleven in beeld te komen. We varen door een soort mangrovebos met hier en daar half hout, half bakstenen huisjes. Het is hier niet druk meer. Er is echter meer verkeer op het water, zoals oude vrouwtjes die staand roeiend vooruitgaan, maar ook grotere boten met weer verschillende ladingen. Het is een smal kanaaltje dus soms gaan we er rakelings langs. Er groeien veel groene (nog ongeindentificeerde) planten in het water die zich om de schroef heen wikkelen. Dit maakt het tochtje niet een van de snelste.

Na een paar uur te hebben gevaren eten we wat lunch en nemen Sjaak en Carla een lekkere massage die erg goed bleek te zijn (geen spierpijn de dag later!). Als we water hebben ingeslagen gaan we verder. We stappen een paar keer uit en bekijken fruitbomen; we zien durian (stinkfruit!), mango's, bananenbomen, maar ook sperziebonen en rijstvelden. Ook zien we een 'monkeybridge' waar Sjaak en Michael heldhaftig overheen klimmen. Een monkeybridge bestaat uit maar een boomstam en een zwakke reling om je aan vast te houden. Tegen de wijze raad van de Lonely Planet in, gingen de grote, zware Westerners toch eroverheen, gelukkig brak het niet!

Onze kont begint nu toch wel pijn te doen zo lang zitten we in de boot. Het is nog een aardig stuk varen voordat we eindelijk aankomen bij het beginpunt. Het was wederom een geslaagde dag!