Eerste lange treinreis en Yekaterinburg

Vanuit Nizhny Novgorod vertrokken wij naar Yekaterinburg. Dit was de eerste lange treinreis van de transsiberie lijn, een rit van 21 uur. Wij slapen in de platskartny, deze wagon is eigenlijk een grote slaapzaal. Je kan het je voorstellen als een normale slaaptrein waar geen deuren in de coupe's zitten en een extra bed op de plaats tegenover de 'deur'. Het licht staat hier altijd aan. Gelukkig kunnen we door het geluid en licht heenslapen. We eten een soepje met wat brood (brood zit standaard bij de russische maaltijd) in de restauratiewagon. Deze wagon hadden we wel wat groter verwacht in plaats van de 4 bankjes die er stonden. De reis verloopt soepel, komen alleen 2 uur later aan dan we hadden gedacht. We lazen het treinticket verkeerd. Dachten dat we om 15.12 aan zouden komen, maar dit was de datum. ;)

In de trein bereidde we ons al goed voor op de kou. Aangekomen op het station proberen we tevergeefs uit te vogelen welke bus, metro of tram naar ons hostel gaat. Met een goedkope taxi komen we aan. Er zijn helaas weer geen andere gasten in het hostel, wat we erg jammer vinden. Het hostel lijkt wel gewoon een huis van iemand. Gewoon een flatje! We kunnen nu wel doen wat we willen. We eten in een standaard russisch restaurant. Je kiest iets uit van voor de vitrine, men weegt het af en je betaald. Het eten bestaat uit rijst of patat, kip of ander vlees en een russische salade.

Eenmaal weer terug in het hostel praten we nog wat met onze ouders door middel van een kop telefoon en microfoon op de computer. Altijd leuk om wat vertrouwds te horen. :)

De volgende dag maken we een aardige wandeling door de stad, zover dat mogelijk is in de kou. We zien een grote oude TV toren en een permanent circus, ziet er allemaal mooi uit. We bezoeken de Romanov deathsite, dit is een gedenkplaats met een groot monument voor de Romanovs, evenals een kerk. De Romanovs waren de laatste lijn van tsaren in Rusland. Zij werden vermoord door tegenstanders die de lichamen tevergeefs op gruwelijke wijze probeerden te verbergen. Verder lopen wij nog wat langs de bevroren rivier die door Yekaterinburg voert.

Na wat boodschapjes te hebben gedaan keren wij terug naar het hostel waar wij er toch aan moeten geloven. Koken! We hadden een heerlijk maaltijdje in ons gedachte met gebakken aardappeltjes en groente etc. Omdat ze in de, niet al te grote, supermarkten van Rusland niet alles verkopen, is het resultaat rijst met sperziebonen en tartaar. Niettemin en redelijk geslaagde maaltijd.

De dag erna bezoeken wij het legermuseum van Yekaterinburg. Hier zijn veel dingen te zien (en voor de Russen te lezen) over de WWII, en vooral over de materialen. Erg interresant. Een hele verdieping is gewijd aan, wat wij later lezen, een Amerikaanse spion-piloot die in de jaren '60 neer werd geschoten boven Rusland. Dit is een van de redenen waarom Amerika en Rusland elkaar niet goed liggen.

Vanavond maken wij, al zeggen we het zelf, een lekker maaltijdje. We nemen de overige zakjes rijst van de vorige dag, doen er een handig potje Uncle Ben's (verschillende soorten paprika's en een zoute saus), en wat kipfilet. Het resultaat is verbluffend!

's Avonds doen we niet zo veel meer. We relaxen totdat het tijd is naar het treinstation te gaan. De trein vertrekt om 4 uur lokale tijd (dat is 2 uur Moscow tijd, 12 uur Hollandse tijd), dit betekent dat er geen bussen of trams meer rijden, helaas! We moeten dus gaan lopen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, het is namelijk spekglad buiten. Als het sneeuw in deze kou vriest dit bijna meteen vast op de grond, wat het moeilijk maakt weg te halen. We lopen over ijs die er al lag toen we aankwamen. De stoepen van Rusland zijn ook niet echt recht toe recht aan, wat het bijna lijkt op een hindernis baan. Gelukkig gaat alles goed en komt het station in zicht... maar het noodlot moest weer toeslaan. Op zo'n 70 meter van het station af komt Robin spectaculair ten val waarbij hij zijn rib licht kneust. (Dit komt vooral door de zware bagage en dat ik de val niet kon weren met mijn arm). In het station zelf 'kopen' we dan ook maar heerlijke stoelen om op te zitten tot de trein er is.

Nizhny Novgorod (2e + 3e dag)

Na een avondje de Lonely Planet raadgepleegd te hebben, zijn we nog niet veel verder gekomen. De ideeen waren er wel, maar het blijft gewoon lastig het vervoer te plannen. We kunnen aardig het cryllisch omzetten in ons alfabet, maar dit helpt niet erg veel. Eerst nemen we de marshrutka naar het centrale station. Een marshrutka is een kleinere versie van een stadsbus die op vele plekken stopt en vrijwel niks kost (14 rubles als je instapt, maakt niet uit waar je uitstapt). Dit is tevens ook zo bij de metro, vandaar ook dat je weleens een paar zwervers ziet slapen in de achterste wagon.

Maar goed, om op het verhaal terug te komen.. Het plan was dus om tram 1 te nemen die ons naar het kremlin te voeren. Helaas gaat niks zoals gepland, blijkt dus dat de tram niet over de brug (over de Oka rivier) kon. Tenminste, dit vernomen wij van een russische dame, die spontaan op ons afstapte en haar levensverhaal begon te vertellen in het russisch. Het enige wat we verstonden is dat ze Natalie heet. Een andere russische leidde ons naar een andere bus, die ons naar nog een andere bus bracht, die ons uiteindelijk naar het kremlin bracht. Na zo'n 2 uur zijn we er dan.

Binnen de muren van het kremlin stonden een tal van militaire voertuigen, een kerk en een monument voor de russische doden tijdens WWII. Een eeuwige vlam symboliseerde dit, hier zijn er trouwens meerdere van te vinden in Rusland. Ook hebben we hier een mooi uitzicht over de Volga en de Oka die bij elkaar komen. Michael neemt hier aardig wat foto's van, wat niet al te makkelijk is als je handen bevroren zijn.

Inmiddels alweer bevroren zoeken wij een cafeetje op om even op te warmen en te lunchen. Hierna gaan we naar de beroemdste straat in Nizhny Novgorod; Bolshaya Pokrovskaya. Grappige standbeelden vormen hier het straatbeeld en aan het einde van de straat staat een imposant standbeeld van Maxim Gorky, een schijnbaar beroemde schijver. Daarna steken wij de brug over de Oka rivier te voet over, wat aardig koud was omdat er een stevige wind stond. Wij slapen vannacht lekker.

De volgende dag herinneren wij als een helse dag. Michael had op de reis naar het kremlin een mooi monument gezien. Wij probeerde deze op gevoel (slecht idee) terug te vinden. Na een paar bussen komen wij op bijna hetzelfde punt terecht als waar wij begonnen, en zien wij het best wel imposante monument. Ook hier weer een eeuwige vlam. Toen we de bus uitstapte kregen we een klap in ons gezicht door de kou. Wij hadden ons niet gekleed op de -23 graden, hierdoor werd alles een stukje minder leuk. De kou beinvloedde ons buskeuze, we namen namelijk de eerste bus die stopte omdat we het gewoon te koud hadden. We wisten niet waar we uit zouden komen, dit konden we ook niet zien wat de ramen waren bevroren. Dit gebeurde steeds weer, wat als resultaat had dat wij geen idee hadden waar we waren en hoe we terug konden komen. Hierdoor kwamen wij echt bijna te laat bij de trein. (Een halfuur van te voren!)