woensdag 31 maart 2010
vrijdag 26 maart 2010
Een moeilijk besluit!
Wat een hoop dingen heb ik gezien, en wat een nieuwe ervaringen heb ik meegemaakt. Dit is zeker iets wat ik nooit zal vergeten. Ik heb besloten na 4 maanden terug te vliegen naar Nederland. Ik voel dat de hoogtepunten van de reis over zijn en dat het niet veel beter meer kan worden. Ook heb ik eigenlijk gewoon niet zo veel puf meer om te reizen, plus dat Michael voor onbepaalde tijd naar Thailand gaat! Het was een moeilijk besluit, maar ik moet toch de knoop ooit doorhakken. Misschien ga ik na 2 weken weer terug (haha)! Nog geen idee wat ik in Nederland wil doen, maar dat zijn zorgen voor later..
Robin.
Robin.
donderdag 25 maart 2010
Hanoi
De eerste dag in Hanoi hebben we lekker rustig aan gedaan. Eerst de treintickets naar Sapa van het station gekocht, daarna hebben we volgens de lonely planet een wandeltocht door het oude centrum gedaan langs verschillende bezienswaardigheden. We hebben onderandere een speciale houten brug, een paar tempels, moderne ijzersmeden (met lasapparatuur) en veel winkels gezien. Het is hier net als in Ho Chi Minh City extreem druk in het verkeer, extra lastig is dat je hier op de weg moet lopen omdat het trottoir vol zit met mensen, scooters en koopwaar. 
De 28ste vertrekken we richting Sapa waar we een paar dagen willen gaan hiken in de bergen (waaronder de hoogste berg van Vietnam) en naar de heuvel stammen.
De 28ste vertrekken we richting Sapa waar we een paar dagen willen gaan hiken in de bergen (waaronder de hoogste berg van Vietnam) en naar de heuvel stammen.
Ha Long Bay
's Ochtends ziet het weer er al niet super uit. Het regent een klein beetje en de hemel ziet er grijs uit. We worden opgehaald bij het tour agency waar we de tour naar Ha Long Bay (baai van de neerdalende draak) hebben geboekt. Het is zoals altijd helemaal vol in het busje. Na een rit van twee uur, de gebruikelijke stop en nog eens twee uur komen we aan bij de haven van Ha Long. Hier staan nog eens veel meer touristen dan we eigenlijk (stom om te denken) hadden verwacht. Het uitzicht over de baai is niet super, we zien eigenlijk niks door de mist en het slechte weer.
Nadat we in groepjes zijn opgesplits; mensen die 1 dag gaan, 2 dagen en 3 dagen, gaan we de boot op. Wijzelf gaan 2 dagen en slapen dus een nachtje op de boot. De boot zelf ziet er prachtig uit, een van de 500 die er hetzelfde uitzien. Er zijn drie dekken; het zonnedek (wat geen toepasselijke naam is voor dit weer), het restaurant en de slaaphutten. We eten eerst wat lunch en leren de medepassagiers kennen; twee Nieuw Zeelanders, twee Engelsen, twee Chinezen en een Duitser. Ondertussen voert de boot stilletjes vanuit de haven de baai in..
Als we klaar zijn met lunchen gaan we het zonnedek op. We zien nog niet heel veel door de mist. Dit maakt het wel erg mysterieus. We kunnen een beetje de silhoueten zien van de mooie karstbergen. Het lijkt net een vallei die onderwater is gelopen. Na anderhalf uur varen komen we aan bij een van de bergen waar de grootste grot is die er te vinden is in de baai. Gelukkig is het weer een beetje opgeklaard en kunen we al stukken meer zien. De grot ligt wat hoger in de berg en er is een mooi uitzicht over het stukje baai heen. Hierna springen we in een kayak en kunnen we zelf een stukje van de baai verkennen; er zijn meerdere grotten waar je heenkan. Erg leuk om te doen, het ziet er allemaal wonderlijk uit. Als het donker begint te worden gaan we weer de boot op waar we dineren en na wat gekletst te hebben ons hutje ingaan om te pitten.
De volgende dag is eigenlijk niet een hele dag. We voeren met de boot door de baai heen. Het weer is een stuk beter dan gisteren en we kunnen nu erg ver zien. We voeren een paar uur en komen aan bij Cat Ba island. Hier zetten we een iemand af die verdergaat voor een nachtje op het eiland. Dit doen wij twee niet maar we worden wel om mysterieuse reden verplaatst naar een andere boot. Deze brengt ons terug naar de haven van Ha Long waar we lunchen (hier worden we weer naar een andere groep verplaatst aan tafel) en daarna teruggaan naar Hanoi.
Nadat we in groepjes zijn opgesplits; mensen die 1 dag gaan, 2 dagen en 3 dagen, gaan we de boot op. Wijzelf gaan 2 dagen en slapen dus een nachtje op de boot. De boot zelf ziet er prachtig uit, een van de 500 die er hetzelfde uitzien. Er zijn drie dekken; het zonnedek (wat geen toepasselijke naam is voor dit weer), het restaurant en de slaaphutten. We eten eerst wat lunch en leren de medepassagiers kennen; twee Nieuw Zeelanders, twee Engelsen, twee Chinezen en een Duitser. Ondertussen voert de boot stilletjes vanuit de haven de baai in..
Als we klaar zijn met lunchen gaan we het zonnedek op. We zien nog niet heel veel door de mist. Dit maakt het wel erg mysterieus. We kunnen een beetje de silhoueten zien van de mooie karstbergen. Het lijkt net een vallei die onderwater is gelopen. Na anderhalf uur varen komen we aan bij een van de bergen waar de grootste grot is die er te vinden is in de baai. Gelukkig is het weer een beetje opgeklaard en kunen we al stukken meer zien. De grot ligt wat hoger in de berg en er is een mooi uitzicht over het stukje baai heen. Hierna springen we in een kayak en kunnen we zelf een stukje van de baai verkennen; er zijn meerdere grotten waar je heenkan. Erg leuk om te doen, het ziet er allemaal wonderlijk uit. Als het donker begint te worden gaan we weer de boot op waar we dineren en na wat gekletst te hebben ons hutje ingaan om te pitten.
De volgende dag is eigenlijk niet een hele dag. We voeren met de boot door de baai heen. Het weer is een stuk beter dan gisteren en we kunnen nu erg ver zien. We voeren een paar uur en komen aan bij Cat Ba island. Hier zetten we een iemand af die verdergaat voor een nachtje op het eiland. Dit doen wij twee niet maar we worden wel om mysterieuse reden verplaatst naar een andere boot. Deze brengt ons terug naar de haven van Ha Long waar we lunchen (hier worden we weer naar een andere groep verplaatst aan tafel) en daarna teruggaan naar Hanoi.
Hoi An, en tussenstop Hanoi
Vanaf Nha Trang nemen we voor de eerste keer een slaapbus. We hebben het ongeluk als laatste de bus op te komen en dus de slechtste plaatsen te hebben; achteraan, onderin met 5 mensen naast elkaar in krappe ligstoelen. Wel een grappige ervaring.
Om half 8 's ochtend stoppen we voor een hotel in Hoi An. Er komt iemand de bus in die gelijk probeert mensen het hotel in te leiden. Wij hebbeng een hotel geboekt dus nemen we het aanbod aan van 10 dollar voor een kamer. Dit is erg goedkoop, er zit warm water bij, een tv, airco en twee lekkere bedden. Voordat we de stad gaan verkennen slapen we eerst nog een paar uurtjes, een slaapbus is niet zoals een normaal nachtje slapen.
Soort van uitgerust gaan we op pad het oude centrum van Hoi An. In de jaren 'weetikniet' beheersde de Fransen Vietnam. Ook gebruikten de Chinezen dit stadje, vlakbij de zee en aan een rivier, als handelspost. Hierdoor zie je een mix van Franse en Chineze huisjes staan. Erg leuk om te zien al die oude huisjes. We kopen een ticket waarmee we uit een aantal dingen kunnen kiezen om te zien; zoals een van de tempels, oude huizen en workshops. Het is niet een erg groot stadje en zijn dus gauw uitgekeken. 's Avonds eten we in een restaurantje langs de rivier waar het trouwens erg sfeervol is. Ook geeft Michael iets te veel fooi (5 keer de rekening).
De volgende dag boeken we een tour naar My Son, een oud tempel complex uit de Champa tijd. Deze is zo ongeveer rond het Khmer rijk en het onstaan van Angkor in Cambodja. 's Ochtends worden we opgehaald om 8 uur en rijden we met de bus naar het complex. Het is aardig druk in de bus zoals we eigenlijk al een beetje hadden verwacht. My Son is erg in verval geraakt en was in onze ogen niet erg interessant, gewoon omdat we al zoveel tempels van elke soort hebben gezien dat het niet al te bijzonder meer is. Toch proberen we zo mooi mogelijk foto's te maken.
Om 1 uur in de middag zijn we (gelukkig) alweer terug in Hoi An waar ons al een bus staat op te wachten die ons naar Hanoi, de hoofdstad, zal brengen. Met de bus rijden we naar Hue waar we overstappen om de echte slaapbus. Het is weer een erg ongemakkelijke ervaring, maar toch beter dan een normale bus. Voordat we gaan slapen stopt de bus trouwens en kunnen we een lekker hapje eten. Als de bus de volgende ochtend stopt in het drukke Hanoi staan er gelijk al veel taxi's en brommers ons op te wachten die ons allemaal erg graag willen vervoeren. We nemen de taxi wat naderhand een erg slecht besluit lijkt. Omdat de taxi erg klein is zet de chauffeur onze grote tassen op de passagiersstoel naast hem neer, voor de taximeter! Hierdoor zien wij niet dat de meter veelste snel gaat. Aan het einde van de rit moeten we 5x meer betalen dan normaal gesproken. We kunnen er niks tegen doen want de meter zegt dat het zo is. De chauffeur zegt dat we zijn bedrijf maar moeten opbellen als we klachten hebben. Tegen onze zin in betalen we maar..
Als we hebben ingecheckt in een, weer goedkoop, hotel hebben we nog de hele middag voor ons. We zijn alleen in Hanoi omdat hier de tour naar Ha Long Bay start. Omdat we nog niet de dingen die er te zien zijn in de stad willen bekijken, besluiten we naar de film te gaan. Onze keuze valt om Alice In Wonderland. Een erg mooie animatiefilm en een wederom goeie Johnny Depp. We nemen avondeten in een restaurantje in een van de drukke straatjes dichtbij ons hotel. Later op de avond gaan we nog even naar een internetcafe waar we ons nog even vermaken.
Om half 8 's ochtend stoppen we voor een hotel in Hoi An. Er komt iemand de bus in die gelijk probeert mensen het hotel in te leiden. Wij hebbeng een hotel geboekt dus nemen we het aanbod aan van 10 dollar voor een kamer. Dit is erg goedkoop, er zit warm water bij, een tv, airco en twee lekkere bedden. Voordat we de stad gaan verkennen slapen we eerst nog een paar uurtjes, een slaapbus is niet zoals een normaal nachtje slapen.
Soort van uitgerust gaan we op pad het oude centrum van Hoi An. In de jaren 'weetikniet' beheersde de Fransen Vietnam. Ook gebruikten de Chinezen dit stadje, vlakbij de zee en aan een rivier, als handelspost. Hierdoor zie je een mix van Franse en Chineze huisjes staan. Erg leuk om te zien al die oude huisjes. We kopen een ticket waarmee we uit een aantal dingen kunnen kiezen om te zien; zoals een van de tempels, oude huizen en workshops. Het is niet een erg groot stadje en zijn dus gauw uitgekeken. 's Avonds eten we in een restaurantje langs de rivier waar het trouwens erg sfeervol is. Ook geeft Michael iets te veel fooi (5 keer de rekening).
De volgende dag boeken we een tour naar My Son, een oud tempel complex uit de Champa tijd. Deze is zo ongeveer rond het Khmer rijk en het onstaan van Angkor in Cambodja. 's Ochtends worden we opgehaald om 8 uur en rijden we met de bus naar het complex. Het is aardig druk in de bus zoals we eigenlijk al een beetje hadden verwacht. My Son is erg in verval geraakt en was in onze ogen niet erg interessant, gewoon omdat we al zoveel tempels van elke soort hebben gezien dat het niet al te bijzonder meer is. Toch proberen we zo mooi mogelijk foto's te maken.
Om 1 uur in de middag zijn we (gelukkig) alweer terug in Hoi An waar ons al een bus staat op te wachten die ons naar Hanoi, de hoofdstad, zal brengen. Met de bus rijden we naar Hue waar we overstappen om de echte slaapbus. Het is weer een erg ongemakkelijke ervaring, maar toch beter dan een normale bus. Voordat we gaan slapen stopt de bus trouwens en kunnen we een lekker hapje eten. Als de bus de volgende ochtend stopt in het drukke Hanoi staan er gelijk al veel taxi's en brommers ons op te wachten die ons allemaal erg graag willen vervoeren. We nemen de taxi wat naderhand een erg slecht besluit lijkt. Omdat de taxi erg klein is zet de chauffeur onze grote tassen op de passagiersstoel naast hem neer, voor de taximeter! Hierdoor zien wij niet dat de meter veelste snel gaat. Aan het einde van de rit moeten we 5x meer betalen dan normaal gesproken. We kunnen er niks tegen doen want de meter zegt dat het zo is. De chauffeur zegt dat we zijn bedrijf maar moeten opbellen als we klachten hebben. Tegen onze zin in betalen we maar..
Als we hebben ingecheckt in een, weer goedkoop, hotel hebben we nog de hele middag voor ons. We zijn alleen in Hanoi omdat hier de tour naar Ha Long Bay start. Omdat we nog niet de dingen die er te zien zijn in de stad willen bekijken, besluiten we naar de film te gaan. Onze keuze valt om Alice In Wonderland. Een erg mooie animatiefilm en een wederom goeie Johnny Depp. We nemen avondeten in een restaurantje in een van de drukke straatjes dichtbij ons hotel. Later op de avond gaan we nog even naar een internetcafe waar we ons nog even vermaken.
Vinpearl Island waterpark! (Nha Trang)
Vandaag gingen we dus naar Vinpearl Island, the pearl of Vietnam. Dit is een eiland waar je jezelf makkelijk een dagje kan vermaken en zelfs een nacht kan verblijven. Dit laatste deden we niet.
Om ongeveer 9 uur stappen achterop twee brommerrijders en gaan we naar het begin van de kabelbaan die ons naar het eiland zal brengen. Gelukkig hebben we de tickets voor het eiland al in het hotel gekocht zodat we niet in de grote rij (drie mensen hooguit als je ongeluk hebt..) hoeven te staan. Het is een lekker ritje en is de grootste kabelbaan ter wereld over water heen.
Eenmaal op het eiland aangekomen kijken we eerst even rond. Er zijn ook een paar attracties zoals een kleine achtbaan en een misselijk makend toestel (waar we later ingaan). De rest is eigenlijk meer voor kleine kinderen en zijn trouwens ook nog niet open. We komen echter voor het waterpark waar veel gave glijbanen zijn en het grootste golfslagbad van Azie. Soort van tikibad in het groot. Er zijn veel glijbanen waar je met een rubberband af kan, ook een die lijkt op een halfpipe. Voor de eerste keer is het toch wel spannend haha :) Aan het eind van de dag voelen we onze geschaafde ruggen wel van alles. Een erg geslaagde dag!
Om ongeveer 9 uur stappen achterop twee brommerrijders en gaan we naar het begin van de kabelbaan die ons naar het eiland zal brengen. Gelukkig hebben we de tickets voor het eiland al in het hotel gekocht zodat we niet in de grote rij (drie mensen hooguit als je ongeluk hebt..) hoeven te staan. Het is een lekker ritje en is de grootste kabelbaan ter wereld over water heen.
Eenmaal op het eiland aangekomen kijken we eerst even rond. Er zijn ook een paar attracties zoals een kleine achtbaan en een misselijk makend toestel (waar we later ingaan). De rest is eigenlijk meer voor kleine kinderen en zijn trouwens ook nog niet open. We komen echter voor het waterpark waar veel gave glijbanen zijn en het grootste golfslagbad van Azie. Soort van tikibad in het groot. Er zijn veel glijbanen waar je met een rubberband af kan, ook een die lijkt op een halfpipe. Voor de eerste keer is het toch wel spannend haha :) Aan het eind van de dag voelen we onze geschaafde ruggen wel van alles. Een erg geslaagde dag!
woensdag 17 maart 2010
Mui Ne
Hallo allemaal! Alles nog okay in Nederland?
De volgende ochtend ontbijten we bij het zelfde restaurant, er stond namelijk pindakaas op het menu... helaas... dat was uitverkocht, dan maar een bananen pannekoek. We huren een scooter en gaan op weg naar de toeristische attractie van de omgeving: de zandduinen. Het is een aardige rit en de zon brand lekker op onze armen en nekken. Als we bij de duinen arriveren komt er meteen een hele groep kinderen naar ons toe om ons te begeleiden en een geimproviseerd sleetje aan te bieden zodat we naar beneden kunnen gleiden. Dit aanbod nemen we helaas aan want het bleek achteraf een paar dollar duurder. Desalniettemin zijn de zandduinen adembenemend, dit kun je ook letterlijk opvatten want het waait erg hard en je word lekker gezandstraald. We rijden terug en stoppen onderweg nog even om wat te drinken, hier klimt een akelige worm/duizendpoot in Michael's schoen en geeft hem een stevige prik. 's Avonds terug in Mui Ne nemen we nog even een duik in de zee, enorm hoge golven van meer dan 2 meter! We kijken nog wat films (spaceballs en Edward scissorhands) en gaan pitten.
Vandaag zijn we per bus naar Nha Trang gegaan, eveneens een stad aan de zee. Morgen gaan we naar een water attractiepark.
Liefs Michael en Robin.
Maandag ochtend zijn we, omdat de bus pas om 3 uur vertrok, nog naar het "War Remnants Museum" geweest. We kwamen er om 11:30 aan en het bleek dat het museum tussen 12 en half 2 gesloten is, we moesten dus even iets anders doen. Geen probleem, we konden een replica van de Notre Dame bezoeken. Om half 2 nog even een uurtje rondkijken in het museum; buiten staan veel Amerikaanse leger voertuigen en vliegtuigen, binnen veel foto's met verhalen. Sommige foto's zijn te afschuwelijk om naar te kijken, ze staan nu nog op ons netvlies gebrand (en zullen dat zeker nog een aantal jaar blijven). Het is ongelovelijk hoe de Amerikanen hier tekeer zijn gegaan met gif en napalm (brand) bommen. Het museum was echter wel alleen vanuit Noord Vietnamees oogpunt opgezet. Om kwart voor 3, de bus was namelijk te vroeg, vertrekken we naar Mui Ne, een 5 uur durende rit. We worden voor een tour bureau afgezet en gaan meteen op zoek naar een hotel, die vinden we al snel. We eten nog wat noodles en curry (nog geen euro per bord) en kijken wat tv voor het slapen gaan.
De volgende ochtend ontbijten we bij het zelfde restaurant, er stond namelijk pindakaas op het menu... helaas... dat was uitverkocht, dan maar een bananen pannekoek. We huren een scooter en gaan op weg naar de toeristische attractie van de omgeving: de zandduinen. Het is een aardige rit en de zon brand lekker op onze armen en nekken. Als we bij de duinen arriveren komt er meteen een hele groep kinderen naar ons toe om ons te begeleiden en een geimproviseerd sleetje aan te bieden zodat we naar beneden kunnen gleiden. Dit aanbod nemen we helaas aan want het bleek achteraf een paar dollar duurder. Desalniettemin zijn de zandduinen adembenemend, dit kun je ook letterlijk opvatten want het waait erg hard en je word lekker gezandstraald. We rijden terug en stoppen onderweg nog even om wat te drinken, hier klimt een akelige worm/duizendpoot in Michael's schoen en geeft hem een stevige prik. 's Avonds terug in Mui Ne nemen we nog even een duik in de zee, enorm hoge golven van meer dan 2 meter! We kijken nog wat films (spaceballs en Edward scissorhands) en gaan pitten.
Vandaag zijn we per bus naar Nha Trang gegaan, eveneens een stad aan de zee. Morgen gaan we naar een water attractiepark.Liefs Michael en Robin.
zondag 14 maart 2010
Ho Chi Minh City (en afscheid pap en mam)
Om met een stukje kennisdeling te beginnen: Ho Chi Minh City heette voor 1976 Saigon, Ho Chi Minh is vernoemd naar de legendarische leider van communistisch Noord Vietnam.
We zijn per bus naar Ho Chi Minh gekomen, een reis van zo'n 4 uurtjes. De bus is erg comfortabel vergeleken met Thailand en Cambodia. Op het busstation nemen we meteen een taxi naar wat volgens Michael happy guesthouse heet. We kunnen het helaas niet vinden (achteraf blijkt het happy inn te heten) en besluiten dus maar om in een ander hotel te verblijven. We gaan ons eerst even opfrissen want je gaat behoorlijk zweten van zo'n busreis. We lopen een rondje door de stad heen, het valt ons meteen op dat er ongelovelijk veel brommers rijden (10 miljoen brommers in Ho Chi Minh City). Het oversteken valt dus ook niet mee, vooral omdat ze vlak voor je langs rijden. 's Avonds drinken we wat bij een bar en gaan we niet al te laat naar bed want we zijn helemaal uitgeput.
De volgende dag gaan we naar de Cu Chi tunnels (voor pap en mam: dit spreek je blijkbaar uit als koe tsjie). Even een stukje geschiedenis: Communistisch Noord Vietnam (de Viet Cong) viel Zuid Vietnam aan met als doel een land te vormen. Amerika probeerde dit te verhinderen door veel troepen te sturen en de communisten tegen te houden. Dit is ze echter niet gelukt, mede dankzij de Guerillia strijders van Cu Chi. Deze strijders hadden een heel tunnelnetwerk van meer dan 200km aangelegd, van Cambodia tot aan Saigon. Ook hadden ze vele booby-traps gemaakt. Uiteindelijk trok Amerika zich terug en werd Saigon bezet en hernoemt tot Ho Chi Minh City. Er zijn zo'n 53.000 Amerikanen, 250.000 Zuid Vietnameze soldaten en 1.1 milljoen Viet Cong. Hiernaast zijn nog vele burgers omgekomen, onderandere door Amerikaanse napalm bommen.
We zijn dus naar de tunnels geweest, of liever gezegd het gerenoveerde deel speciaal groter gemaakt voor westerlingen (de originele tunnels waren 60x80cm in diameter). Wel erg klein en bijna claustrofobisch, ook al liepen we maar 100 meter in de tunnel. Het is allemaal erg indrukwekkend en angstaanjagend, vooral de booby-traps. Robin en Michael hebben ook met een AK-47 Kalashnikov geschoten, oorverdovend. 's Avonds hebben we diner op een luxe boot, we hebben een uurtje gevaren. Toen was het helaas tijd om afscheid te nemen want pap en mam moesten 's morgens vroeg weg. Het waren 3 hele leuke en gezellige weken.
Zaterdag slapen we lekker lang uit, dit hebben we de afgelopen 3 weken namelijk niet echt gedaan :p We pikken een ontbijtje mee van de Franse bakker en gaan weer terug naar het hotel. Michael gaat hardlopen in het park, bloed heet buiten! Als hij klaar is komen een paar Vietnamezen om met hem te praten over allerlei dingen zoals politiek en werk, erg leuke en spontane mensen. 's Avonds hebben we afgesproken met Claire en Joe (van de Mongolie tour), we drinken wat biertjes en eten in een restaurantje. Erg gezellig en leuk om te horen wat ze allemaal gedaan hebben.
Zondag hebben we de Cao Dai tempel bezocht helaas moest dit in combinatie met de Cu Chi tunnels, deze hebben we dus twee maal gezien. De Cao Dai religie is een zeer speciale en komt alleen in Vietnam voor. Het is als het ware een mengelmoes van Confusionisme, Buddisme, Hinduisme en de Katholieke kerk. Het is dan ook geen wonder dat de tempel er nogal bont uit zag, allemaal kleuren en dingen, erg mooi dat wel. We hebben ook een stuk of 100 mensen zien bidden in de tempel. Hierna gingen we nogmaals naar de tunnels, alles het zelfde alleen heeft Michael nu met een M60 geschoten (zo'n machine geweer van Rambo).
Morgen gaan we nog een museum bezoeken en om 3 uur nemen we de bus naar Mui Ne, waar we de zandduinen gaan bezichtigen en gaan surfen.
Groetjes allemaal!!!
We zijn per bus naar Ho Chi Minh gekomen, een reis van zo'n 4 uurtjes. De bus is erg comfortabel vergeleken met Thailand en Cambodia. Op het busstation nemen we meteen een taxi naar wat volgens Michael happy guesthouse heet. We kunnen het helaas niet vinden (achteraf blijkt het happy inn te heten) en besluiten dus maar om in een ander hotel te verblijven. We gaan ons eerst even opfrissen want je gaat behoorlijk zweten van zo'n busreis. We lopen een rondje door de stad heen, het valt ons meteen op dat er ongelovelijk veel brommers rijden (10 miljoen brommers in Ho Chi Minh City). Het oversteken valt dus ook niet mee, vooral omdat ze vlak voor je langs rijden. 's Avonds drinken we wat bij een bar en gaan we niet al te laat naar bed want we zijn helemaal uitgeput.
De volgende dag gaan we naar de Cu Chi tunnels (voor pap en mam: dit spreek je blijkbaar uit als koe tsjie). Even een stukje geschiedenis: Communistisch Noord Vietnam (de Viet Cong) viel Zuid Vietnam aan met als doel een land te vormen. Amerika probeerde dit te verhinderen door veel troepen te sturen en de communisten tegen te houden. Dit is ze echter niet gelukt, mede dankzij de Guerillia strijders van Cu Chi. Deze strijders hadden een heel tunnelnetwerk van meer dan 200km aangelegd, van Cambodia tot aan Saigon. Ook hadden ze vele booby-traps gemaakt. Uiteindelijk trok Amerika zich terug en werd Saigon bezet en hernoemt tot Ho Chi Minh City. Er zijn zo'n 53.000 Amerikanen, 250.000 Zuid Vietnameze soldaten en 1.1 milljoen Viet Cong. Hiernaast zijn nog vele burgers omgekomen, onderandere door Amerikaanse napalm bommen.
We zijn dus naar de tunnels geweest, of liever gezegd het gerenoveerde deel speciaal groter gemaakt voor westerlingen (de originele tunnels waren 60x80cm in diameter). Wel erg klein en bijna claustrofobisch, ook al liepen we maar 100 meter in de tunnel. Het is allemaal erg indrukwekkend en angstaanjagend, vooral de booby-traps. Robin en Michael hebben ook met een AK-47 Kalashnikov geschoten, oorverdovend. 's Avonds hebben we diner op een luxe boot, we hebben een uurtje gevaren. Toen was het helaas tijd om afscheid te nemen want pap en mam moesten 's morgens vroeg weg. Het waren 3 hele leuke en gezellige weken.
Zaterdag slapen we lekker lang uit, dit hebben we de afgelopen 3 weken namelijk niet echt gedaan :p We pikken een ontbijtje mee van de Franse bakker en gaan weer terug naar het hotel. Michael gaat hardlopen in het park, bloed heet buiten! Als hij klaar is komen een paar Vietnamezen om met hem te praten over allerlei dingen zoals politiek en werk, erg leuke en spontane mensen. 's Avonds hebben we afgesproken met Claire en Joe (van de Mongolie tour), we drinken wat biertjes en eten in een restaurantje. Erg gezellig en leuk om te horen wat ze allemaal gedaan hebben.
Zondag hebben we de Cao Dai tempel bezocht helaas moest dit in combinatie met de Cu Chi tunnels, deze hebben we dus twee maal gezien. De Cao Dai religie is een zeer speciale en komt alleen in Vietnam voor. Het is als het ware een mengelmoes van Confusionisme, Buddisme, Hinduisme en de Katholieke kerk. Het is dan ook geen wonder dat de tempel er nogal bont uit zag, allemaal kleuren en dingen, erg mooi dat wel. We hebben ook een stuk of 100 mensen zien bidden in de tempel. Hierna gingen we nogmaals naar de tunnels, alles het zelfde alleen heeft Michael nu met een M60 geschoten (zo'n machine geweer van Rambo).
Morgen gaan we nog een museum bezoeken en om 3 uur nemen we de bus naar Mui Ne, waar we de zandduinen gaan bezichtigen en gaan surfen.
Groetjes allemaal!!!
De Mekong Delta (Can Tho)
Na ons buikje vol te heb gegeten met het 'bij inbegrepen' ontbijt, ofwel een ontbijt waar je alles kan pakken wat je pakken kan, wat niet erg veel was omdat we aardig laat waren, informeren we bij de receptie voor een boottochtje door de Mekong delta. De Mekong delta bestaat uit een groot stuk land waar talloze riviertjes doorheen stromen, deze komen uiteraard zoals de naam het zegt van de grote Mekong rivier. De delta is de grootste rijstwinning in Vietnam. Vietnam produceert na Thailand het meeste rijst in Azie. Dit verhandelen ze dus ook naar andere landen.
We besluiten een tocht van ongeveer 5 uur te doen. Als onze camera's zijn opgeladen worden we opgehaald door de 'kapitein'. We lopen de straat uit naar de rivier die door de stad (Can Tho) stroomt. Hier wacht ons een best wel klein bootje op, gelukkig wel met motor. Met z'n 4en vertrekken we. Eerst varen we op een grote rivier. We zien hier tal van boten met verschillende ladingen; van zand naar betonnen palen, van fruit naar een kleine roeiboot die mensen met fiets en al naar de overkant brengt.
Even later komen we aan in het armere gedeelte van de stad. Bijna elk huis langs de rivierkant staat schots en scheef. Ook ligt er zoveel rommel dat het net een vuilnisbelt lijkt. Gelukkig gaan we hier gauw doorheen want het rook niet al te fris. Dan begint eigenlijk het plattelandsleven in beeld te komen. We varen door een soort mangrovebos met hier en daar half hout, half bakstenen huisjes. Het is hier niet druk meer. Er is echter meer verkeer op het water, zoals oude vrouwtjes die staand roeiend vooruitgaan, maar ook grotere boten met weer verschillende ladingen. Het is een smal kanaaltje dus soms gaan we er rakelings langs. Er groeien veel groene (nog ongeindentificeerde) planten in het water die zich om de schroef heen wikkelen. Dit maakt het tochtje niet een van de snelste.
Na een paar uur te hebben gevaren eten we wat lunch en nemen Sjaak en Carla een lekkere massage die erg goed bleek te zijn (geen spierpijn de dag later!). Als we water hebben ingeslagen gaan we verder. We stappen een paar keer uit en bekijken fruitbomen; we zien durian (stinkfruit!), mango's, bananenbomen, maar ook sperziebonen en rijstvelden. Ook zien we een 'monkeybridge' waar Sjaak en Michael heldhaftig overheen klimmen. Een monkeybridge bestaat uit maar een boomstam en een zwakke reling om je aan vast te houden. Tegen de wijze raad van de Lonely Planet in, gingen de grote, zware Westerners toch eroverheen, gelukkig brak het niet!
Onze kont begint nu toch wel pijn te doen zo lang zitten we in de boot. Het is nog een aardig stuk varen voordat we eindelijk aankomen bij het beginpunt. Het was wederom een geslaagde dag!
We besluiten een tocht van ongeveer 5 uur te doen. Als onze camera's zijn opgeladen worden we opgehaald door de 'kapitein'. We lopen de straat uit naar de rivier die door de stad (Can Tho) stroomt. Hier wacht ons een best wel klein bootje op, gelukkig wel met motor. Met z'n 4en vertrekken we. Eerst varen we op een grote rivier. We zien hier tal van boten met verschillende ladingen; van zand naar betonnen palen, van fruit naar een kleine roeiboot die mensen met fiets en al naar de overkant brengt.
Even later komen we aan in het armere gedeelte van de stad. Bijna elk huis langs de rivierkant staat schots en scheef. Ook ligt er zoveel rommel dat het net een vuilnisbelt lijkt. Gelukkig gaan we hier gauw doorheen want het rook niet al te fris. Dan begint eigenlijk het plattelandsleven in beeld te komen. We varen door een soort mangrovebos met hier en daar half hout, half bakstenen huisjes. Het is hier niet druk meer. Er is echter meer verkeer op het water, zoals oude vrouwtjes die staand roeiend vooruitgaan, maar ook grotere boten met weer verschillende ladingen. Het is een smal kanaaltje dus soms gaan we er rakelings langs. Er groeien veel groene (nog ongeindentificeerde) planten in het water die zich om de schroef heen wikkelen. Dit maakt het tochtje niet een van de snelste.
Na een paar uur te hebben gevaren eten we wat lunch en nemen Sjaak en Carla een lekkere massage die erg goed bleek te zijn (geen spierpijn de dag later!). Als we water hebben ingeslagen gaan we verder. We stappen een paar keer uit en bekijken fruitbomen; we zien durian (stinkfruit!), mango's, bananenbomen, maar ook sperziebonen en rijstvelden. Ook zien we een 'monkeybridge' waar Sjaak en Michael heldhaftig overheen klimmen. Een monkeybridge bestaat uit maar een boomstam en een zwakke reling om je aan vast te houden. Tegen de wijze raad van de Lonely Planet in, gingen de grote, zware Westerners toch eroverheen, gelukkig brak het niet!
Onze kont begint nu toch wel pijn te doen zo lang zitten we in de boot. Het is nog een aardig stuk varen voordat we eindelijk aankomen bij het beginpunt. Het was wederom een geslaagde dag!
woensdag 10 maart 2010
Sihanoukville, Kampot, Kep en aankomst Vietnam
Nogmaals door onze gast auteur Sjaak
(We worden lui!!)
Sihanoukville (donderdag)
We huren vandaag 2 motoren (ideaal vervoermiddel met dit weer), eerst langs het Vietnamees consulaat waar Robin en Michael hun visum gaan halen, daarna verkennen we de stranden van Sihanoukville (het Scheveningen van Cambodja, maar dan veeeel eenvoudiger, doch super relaxed. We zien wel dat er enkele grote resorts aan gebouwd worden. Na dat we een mooi zandstrandje hebben gevonden nemen Carla en Sjaak hun eerste duik in de Thaise Golf. Doorkomen hoeft niet het is heeeerlijk warm, we zien vele kleine vissen (het lijkt wel het aquarium van buurman Leen ;-)en jongetjes die proberen met een speer en duikbril visjes te vangen. 's middags maken we een ritje naar de watervallen, door het droge seizoen niet spectaculair, maar je kan je er lekker onder douchen (en maar hopen dat er geen kokosnoot op je hoofd krijgt). 's Avonds lekker vis BBQ gegeten $3 pp bij een van de vele kleine (primitieve) restaurantjes hier.
Op vrijdag hebben we een boot/snorkel tocht gemaakt en bezoeken o.a. 'bamboo island' een klein tropisch bounty eilandje, alwaar we allemaal (behalve Carla) in meerdere zeeegels zijn trappen. 's Avonds blijkt dat we de afgelopen dagen, ondanks al ons smeren en uit de zon zitten, net zo rood zijn als een Nederlandse tomaat (de Cambodjaanse tomaten die we hier geserveerd krijgen zijn namelijk groen) dus de komende dagen even niet meer in de zon.
Zaterdag reizen we (nadat Michael eerst even naar de dokter is geweest vanwege een oorontsteking) door naar Kampot bekend om z'n pepers en z'n nationale park. De geplande tocht naar dit park gaat helaas niet door omdat de weg hiernaartoe gesloten is en we een alternatieve 3 uur durende wandeling door de jungle even niet zien zitten. Kampot was vroeger een levendige stad geheel in franse stijl, maar nu (na de oorlog) slechts een verlaten stadje met vervallen huizen aan de rivier.
Omdat we snel zijn uitgekeken nemen we zondag een taxi naar het 30 km verderop gelegen Kep. En verblijven in 'Raingsey' een kleine nieuw bungalow parkje (6 huisjes) die net een week open blijkt. Het ziet er mooi uit ook het zwembad maar de service blijkt uien. Ook Kep heeft een rijk verleden maar ook hier veel vervallen villa's uit de Franse tijd, maar verder een gezellig vissersdorp. We zitten vlak bij de 'crab market'. Vrouwen verhandelen hier de verse kreeften en krabben die in manden/fuiken in de branding drijven en even verderop rokende barbeques met vis en inktvis aan een stokje welke in rijen staan opgesteld. We komen er achter dat in dit dorp geen ATM (pin automaat) is en ze ook geen creditcard accepteren. Zo komen we niet ver. Met 2 gehuurde motortjes rijden we terug naar Kampot om dollars te pinnen en Robin en Michael gaan naar de plaatselijke barbier om zich te laten knippen. ($1) De kapper blijkt 's morgens onderwijzer te zijn. We hadden al eerder begrepen dat de kinderen slechts 4 uur per dag naar school gaan ('s ochtends of 's middags), dus in 2 shifts, maar wel 6 dagen per week. Zo kunnen er meer kinderen naar school, met het beperkte aantal leerkrachten. Het is altijd weer schattig om te zien hoe de kleine dreumissen in school uniform met schooltas van en naar school lopen/fietsen.
Maandag: Carla is ziek (buikgrieppijn) en blijft vandaag bij de bungalow. De mannen gaan vandaag naar 'Rabbit island', een palmbomen eilandje 5km voor de kust om te zwemmen en te chillen. Je hoeft je zelf hier nooit af te vragen hoe je ergens komt, want de mensen in dit land (maar ook Thailand), vragen je vaak wat je vandaag of morgen gaat doen, en uiteraard kunnen zij altijd zorgen voor vervoer tickets etc. Enfin nu is het een TukTuk chauffeur die het allemaal wel regeld. Met een bootje en kapitein en matroos varen we naar de overkant (en daar op ons blijft wachten). 's Avonds weer op de vaste wal valt de stroom overal voor een paar uur uit (dit gebeurt een paar maal per week, maar waar we nu verblijven heeft geen stroom aggregaat). Wel romantisch zo'n avondje met kaarslicht. En wat een sterren zie je nu ineens.
Dinsdag: we vertrekken naar Vietnam in 4 etappes, eerst de bus naar naar de grens, slechts 50 km maar omdat de weg een uitgesleten grindpad is, heeft de busrit meer weg van boottocht in zware storm van 2 uur. Na 4$ smeergeld te hebben betaalt aan de douanier mogen we de grens over, en rijden we achterop 4 motor fietsen naar het busstations, voor de bus naar Can Tho een stad in het centrum van de mekong delta. Helaas geen directe en confortale bus maar een gammel stadsbusje die zo slecht was dat de stoel zittingen ontbraken of los zaten. Een heftige rit, maar wel veel gezien, dwars door alle kleine dorpjes langs en over de taloze kanalen en rivieren van de mekong. De eerste indruk van Vietnam is dat het netter is huisjes meer van steen/beton zijn, de brommer het nationale vervoer middel is (>90% +5% fiets en 5% auto), en toeteren de hobby van alle automobilisten. In het begin van de avond komen we in ons Hotel aan. Eerst even vietnamees geld halen en weer even leren omrekenen ( 1€ = 25000 dong). Daarna de vietnamese keuken proeven (Michael eet slang, we weten alleen niet welke. We gokken tuinslang ;-) Carla is weer opgeknapt maar houd het voor de zekerheid toch maar met een broodje jam.
(We worden lui!!)
Sihanoukville (donderdag)
We huren vandaag 2 motoren (ideaal vervoermiddel met dit weer), eerst langs het Vietnamees consulaat waar Robin en Michael hun visum gaan halen, daarna verkennen we de stranden van Sihanoukville (het Scheveningen van Cambodja, maar dan veeeel eenvoudiger, doch super relaxed. We zien wel dat er enkele grote resorts aan gebouwd worden. Na dat we een mooi zandstrandje hebben gevonden nemen Carla en Sjaak hun eerste duik in de Thaise Golf. Doorkomen hoeft niet het is heeeerlijk warm, we zien vele kleine vissen (het lijkt wel het aquarium van buurman Leen ;-)en jongetjes die proberen met een speer en duikbril visjes te vangen. 's middags maken we een ritje naar de watervallen, door het droge seizoen niet spectaculair, maar je kan je er lekker onder douchen (en maar hopen dat er geen kokosnoot op je hoofd krijgt). 's Avonds lekker vis BBQ gegeten $3 pp bij een van de vele kleine (primitieve) restaurantjes hier.
Op vrijdag hebben we een boot/snorkel tocht gemaakt en bezoeken o.a. 'bamboo island' een klein tropisch bounty eilandje, alwaar we allemaal (behalve Carla) in meerdere zeeegels zijn trappen. 's Avonds blijkt dat we de afgelopen dagen, ondanks al ons smeren en uit de zon zitten, net zo rood zijn als een Nederlandse tomaat (de Cambodjaanse tomaten die we hier geserveerd krijgen zijn namelijk groen) dus de komende dagen even niet meer in de zon.
Zaterdag reizen we (nadat Michael eerst even naar de dokter is geweest vanwege een oorontsteking) door naar Kampot bekend om z'n pepers en z'n nationale park. De geplande tocht naar dit park gaat helaas niet door omdat de weg hiernaartoe gesloten is en we een alternatieve 3 uur durende wandeling door de jungle even niet zien zitten. Kampot was vroeger een levendige stad geheel in franse stijl, maar nu (na de oorlog) slechts een verlaten stadje met vervallen huizen aan de rivier.
Omdat we snel zijn uitgekeken nemen we zondag een taxi naar het 30 km verderop gelegen Kep. En verblijven in 'Raingsey' een kleine nieuw bungalow parkje (6 huisjes) die net een week open blijkt. Het ziet er mooi uit ook het zwembad maar de service blijkt uien. Ook Kep heeft een rijk verleden maar ook hier veel vervallen villa's uit de Franse tijd, maar verder een gezellig vissersdorp. We zitten vlak bij de 'crab market'. Vrouwen verhandelen hier de verse kreeften en krabben die in manden/fuiken in de branding drijven en even verderop rokende barbeques met vis en inktvis aan een stokje welke in rijen staan opgesteld. We komen er achter dat in dit dorp geen ATM (pin automaat) is en ze ook geen creditcard accepteren. Zo komen we niet ver. Met 2 gehuurde motortjes rijden we terug naar Kampot om dollars te pinnen en Robin en Michael gaan naar de plaatselijke barbier om zich te laten knippen. ($1) De kapper blijkt 's morgens onderwijzer te zijn. We hadden al eerder begrepen dat de kinderen slechts 4 uur per dag naar school gaan ('s ochtends of 's middags), dus in 2 shifts, maar wel 6 dagen per week. Zo kunnen er meer kinderen naar school, met het beperkte aantal leerkrachten. Het is altijd weer schattig om te zien hoe de kleine dreumissen in school uniform met schooltas van en naar school lopen/fietsen.
Maandag: Carla is ziek (buikgrieppijn) en blijft vandaag bij de bungalow. De mannen gaan vandaag naar 'Rabbit island', een palmbomen eilandje 5km voor de kust om te zwemmen en te chillen. Je hoeft je zelf hier nooit af te vragen hoe je ergens komt, want de mensen in dit land (maar ook Thailand), vragen je vaak wat je vandaag of morgen gaat doen, en uiteraard kunnen zij altijd zorgen voor vervoer tickets etc. Enfin nu is het een TukTuk chauffeur die het allemaal wel regeld. Met een bootje en kapitein en matroos varen we naar de overkant (en daar op ons blijft wachten). 's Avonds weer op de vaste wal valt de stroom overal voor een paar uur uit (dit gebeurt een paar maal per week, maar waar we nu verblijven heeft geen stroom aggregaat). Wel romantisch zo'n avondje met kaarslicht. En wat een sterren zie je nu ineens.
Dinsdag: we vertrekken naar Vietnam in 4 etappes, eerst de bus naar naar de grens, slechts 50 km maar omdat de weg een uitgesleten grindpad is, heeft de busrit meer weg van boottocht in zware storm van 2 uur. Na 4$ smeergeld te hebben betaalt aan de douanier mogen we de grens over, en rijden we achterop 4 motor fietsen naar het busstations, voor de bus naar Can Tho een stad in het centrum van de mekong delta. Helaas geen directe en confortale bus maar een gammel stadsbusje die zo slecht was dat de stoel zittingen ontbraken of los zaten. Een heftige rit, maar wel veel gezien, dwars door alle kleine dorpjes langs en over de taloze kanalen en rivieren van de mekong. De eerste indruk van Vietnam is dat het netter is huisjes meer van steen/beton zijn, de brommer het nationale vervoer middel is (>90% +5% fiets en 5% auto), en toeteren de hobby van alle automobilisten. In het begin van de avond komen we in ons Hotel aan. Eerst even vietnamees geld halen en weer even leren omrekenen ( 1€ = 25000 dong). Daarna de vietnamese keuken proeven (Michael eet slang, we weten alleen niet welke. We gokken tuinslang ;-) Carla is weer opgeknapt maar houd het voor de zekerheid toch maar met een broodje jam.
donderdag 4 maart 2010
Phnom Penh
Door onze gast auteur: Sjaak:
Woensdag: vroeg uit de veren. Vanmorgen verdiepen we ons in de recente geschiedenis van Cambodia, en de burger oorlog die (onder het bewind van Pol Pot en zijn Khmer Rouge) tussen '75 en '79 miljoenen mensen levens koste. We bezoeken de gevangenis en de Killing fields, een groot massagraf. Indrukwekkend maar zeer schokkend om te zien wat hier allemaal gebeurd is. We besluiten niet langer in Phnom Penh te blijven, en na 's middags een paar souveniertjes op de 'Russian Market' te hebben gekocht (dit is een zeeeer grote overdekte markt met smalle paadjes waar je werkelijk alles kan kopen, maar waar het af en toe ook verschikkelijk stinkt bij de vis en vlees tentjes waar niets gekoeld wordt) rijden we naar de kustplaats Sihanoukville. Het is even passen en meten want er gaan ook 4 brommers mee in de bus, maar het lukt tenslotte. Het is net donker als we aankomen in Sihanoukville, gelukkig staat een auto van het hotel (welke we gisteren teefonisch hadden besproken) ons op te wachten bij van het busstation. Na een lekker Khmer diner en een duik in het zwembad zijn we toch wel moe.
Groetjes van ons vieren!
ps. de foto's van het vorige bericht staan erbij, de foto's van dit bericht komen zo snel mogelijk!
dinsdag 2 maart 2010
Nang Rong en Siem Reap
We nemen 's ochtends vroeg de bus naar Nang Rong in het oosten van Thailand. Een trip van 3 uur. Onderweg stopt de bus voor 30 minuten, we dachten dat het een halte was, tot dat iedereen de bus uit was. We hebben van 2 Duitsers een goed Guest House opgegeven gekregen, dit blijkt dit zo goed als gedacht. Koude Douche kleinde kamers en geen sfeer. We besluiten dan ook meteen der tempel Nong Rung te bezoeken, zodat we maar 1 nacht hier hoeven te slapen. We huren 2 motor bikes (handmatig schakelen) en rijden in een uurtje naar de tempel. Voor je de tempel ziet moet je eerst wat trappen (met zeer hoge treden beklimmen en over de Naga brug heen. Het is een mooie tempel in de Khmer stijl. Voor het donker rijden we terug om vervolgens bij de KFC te gaan eten. Rare service hier, zo wordt Michael z'n Cola met water bijgevuld. We gaan nog even naar een Internet café om een Guesthouse in Siem Raep te zoeken.
De volgende dag moeten we vroeg op om de bus naar Cambodja te halen. Op het bus station wordt echt alles voor je regelend, je wordt geroepen als de bus er is, de tassen worden ingeladen etc. We hebben dus de bus naar Sa Kaew de grensstad genomen. Onderweg schrampt een Pick-up truck de bus omdat hij een scooter moest ontwijken. Hier nemen we de TukTuk naar de grens, althans dat dachten we. We worden bij een tourist information afgezet en hier moeten we 30 ipv 20 $ betalen voor een Visum. En dan worden we naar de daadwerkelijke grens gebracht, eerst Thailand uit en dan niemands land in. Hier kunnen we kiezen: of 3 uur in de rij staan of 25$ steekpenningen betalen en binnen 5 minuten de grens over zijn. We blijven wachten en binnen een uurtje zijn we de Cambodjaanse grens over. Je ziet hier rare dingen; mensen trekken enorme vrachtladingen achter zich aan op aanhangwagen achtige constructies. We nemen de gratis Shuttle bus naar het busstation. Onze gids geeft ons een tip mee, ruil al je geld om in Riel en niet in US Dollars. We volgens helaas zijn advies, niet erg handig blijkt achteraf. Alle prijzen in Cambodja staan in dollars aangegeven, wil je in Riel batalen dan moet je alles omrekenen. Sommigen rekenen 1$ / 4000 Riel, andere 4600 erg verwarrend dus. Nou ja we nemen dus de bus naar Siem Reap en 2 TukTuks (brommer met aanhangwagen) brengen ons daar naar "Lotus Lodge" een luxe verblijf. Hier komen we tegen het einde van de middag aan. Het blijik teen deels Nederlands Guesthouse te zijn, ge runt door André en z'n Cambodjaanse vrouw Lilly. Het is dan ook geen wonder dat het hier een Nederlandse enclave is. We krijgen van Lilly (onder het genot van een lekkere Cocktail) uitleg over alles en nogwat hier in Siem Reap en Ankor Wat. Na een vermoeide dag eten we wat in het restaurant (Michael een Robin "de Koe die de berg oploopt, voor sommige bekend als "Smikkelhoeden"), en nemen een frisse duik in het (warme zoute zwembad). Een aantal medewerkers spreken trouwens een aardig woordje Nederlands, 1 zingt zelf het liedje "Mien waar is m'n feestneus".
De volgende dag besluiten we het even rustig aan te doen. We nemen een TukTuk naar de Floating Village (drijvend dorp). Onderweeg zien we veel dingen, mensen die arm zijn en leven in houten hutjes op palen, kleine kinderen die op het dak van een tankwagen meerijden, koeien ossen en varkens achter op een brommertje. Veel zwaaiende kinderen. Alle huizen staan hier op palen zo'n 7 meter van de grond. Het is nu droog seizoen maar als het regen seizoen is, kan het water hier bijna 7 meter hoger staan. We nemen tenslotte niet de boot naar het dorp op het meer want het is hier erg toeristisch, en zullen later een ander dorp gaan bezoeken. Michael en Robin gaan naar het Nationaal Museum in Angor om meer te weten te komen over de oude tempels (die we morgen gaan bezoeken) en de Khmer beschaving. Pap en Mam gaan lekker relaxen bij het zwembad. 's Avonds gaan we naar de Night market en eten lekker in een Indisch Restaurant. Op straat zie je allemaal voetmassages, of te wel met je voeten in een aquarium vol met vissen gaan zitten die vervolgens aan je voeten gaan knagen.
Zondag ochtend vroeg gaan we met de TukTuk naar Angor om 4 tempels te bezichtigen. De eerste ligt boven op een berg, en zijn dus al gauw bezweet, maar hebben een mooi uitzicht op Angor Wat. De TukTuk chauffeur heeft 20 flessen water voor ons gehaald wat ook allemaal opgaat vandaag (veel drinken). Vervolgens bezoeken we Angot Thom (zeer bekend van de Brahma, 1 van de 3 grootste Hindoeïstische goden, welke in stenen zijn uitgebeeld) In het midden van Angor Thom staat een tempel ???? er zijn trouwens veel Chinese toeristen. Na de Lunch gaan we naar de Jungle Tempel, hier hebben enorme bomen de tempels overwoekerd. Magnifiek gezicht, hier zijn trouwens ook scènes van de film Tomp Raider opgenomen. Dan gaan we naar wat kleinere tempels (o.a. Terrace of the Leaper King). Bij alle Tempel in en uitgangen staan trouwens veel verkopers, ook kinderen. Als laatste bezoeken we Angor Wat. Dit is de grootste tempel (800x1000 meter) en staat op de lijst van de 7 wereld wonderen, en staat ook op de Cambodjaanse vlag afgebeeld. Het complex bestaat uit 5 torens, de middelste 65 meter hoog en rondom een muur welke bekleed is met inscripties en prenten. Er wordt een verhaal op afgebeeld. De zon gaat nu bijna onder, wat een erg mooi gezicht oplevert. Afgepijgerd gaan we weer terug naar ons Guesthouse en nemen een lekkere duik. Het was vandaag zo'n 38 graden.
Om ongeveer half 12 pakken we een regato-moto, ofwel tuctuc, ofwel een motorfiets met daarachter een aanhanger waar je met z'n vieren in kan zitten, naar Kampong Khleang. De chauffeur dacht dat het ritje 80 kilometer heen en terug was, maar het bleek 100 kilometer te zijn. We betalen hiervoorm 20 US (United States) Dollar. Cambodja heeft twee munteenheden, de US Dollar en de Riel. De Riel word niet vaak meer gebruikt. Helaas waren wij bij het overgaan van de grens Thailand - Cambodja erin gestonken en dus Riel van de ATM (geldautomaat) gehaald. Geen probleem echter; 1 dollar is gelijk aan 4000 riel. We zijn inmiddels experts in het omrekenen en afdingen.
Het is een aardig ritje. Na een uur rijden en gezwaaid naar kleine Cambodjaanse kinderen komen we aan in een erg armoedig dorpje langs een rivier. We betalen voor een boot en gaan de rivier op. We zagen onderweg al veel huizen op palen staan. Dit is omdat je twee grote seizoenen hebt; het droge en het regenseizoen. Als het regenseizen is vloeit de Mekong rivier (waarvan het bestaan 50 miljoen mensen leven) over en vermenigvuldigt het Ton'le Sap meer zich met 3 keer. Hierdoor stijgt het water in bijna heel het land zo'n 7 meter hoog. Bijna alle huizen langs de oever staan dan ook op lange houten palen.
Als we rondvaren door het riviertje opweg naar het Ton'le Sap meer zien we veel activiteit. De mensen hier leven van de rivier en zijn daar ook de hele dag mee bezig. Van klein naar oud zien wij mannen en vrouwen in de rivier, bezig met nettten spreiden of vis eruit te halen evenals groente oogsten. Dit is echt weer een hele andere kant van de wereld, we kijken onze ogen uit.
Aangekomen bij het Ton'le Sap meer zijn onze handen krampachtig moe. Er zijn veel kinderen die naar ons zwaaien, erg leuk. Met een glimlach kom je heel ver :) Op het meer zien wij het echte 'floating village' (drijfend dorp). Dit dorp, de naam zegt het al, drijft gewoon op het meer zonder aan iets vast te zitten. Het is een bijzonder aanzicht en nemen dan ook vele foto's.
Na deze bijzondere ervaring varen onze twee jonge (12 en 14?) kapiteins ons terug naar de aanlegplaats, waar wij met dezelfde weg terugrijden naar Siem Reap. (Nog een klein weetje; Siem Reap staat voor 'Siam Defeated', ofwel Thailand verslagen. Een aardig provokerende naam!)
Michael gaat per tuctuc om 8 uur 's ochtends op pad naar de tempel met de naam Bantaey Srey. Deze tempel staat er om bekend zeer gedetailleerde tekeningen en inscripties te hebben. Erg interessant om te zien. Hierna bezoek ik een rivierbedding waarin allemaal afbeeldingen gekerft zijn, het is wel 2km lopen voordat je er bent... dat is niet niks als het 38+ graden is. Hierna bezoek ik nog een tempel waar ik ook een monnik ontmoet, hij doet een gebed voor me zodat ik geluk in het leven zal hebben.
Ik hou het weer voor gezien, genoeg getypt voor vandaag :p de foto's komen zo spoedig mogelijk, het internet hier is super traag (25 minuten om 5 foto's up te loaden). De foto's van het vorige bericht zijn trouwens toegevoegd.
Liefs Michael Robin Carla en Sjaak
Abonneren op:
Posts (Atom)