Nizhny Novgorod (2e + 3e dag)

Na een avondje de Lonely Planet raadgepleegd te hebben, zijn we nog niet veel verder gekomen. De ideeen waren er wel, maar het blijft gewoon lastig het vervoer te plannen. We kunnen aardig het cryllisch omzetten in ons alfabet, maar dit helpt niet erg veel. Eerst nemen we de marshrutka naar het centrale station. Een marshrutka is een kleinere versie van een stadsbus die op vele plekken stopt en vrijwel niks kost (14 rubles als je instapt, maakt niet uit waar je uitstapt). Dit is tevens ook zo bij de metro, vandaar ook dat je weleens een paar zwervers ziet slapen in de achterste wagon.

Maar goed, om op het verhaal terug te komen.. Het plan was dus om tram 1 te nemen die ons naar het kremlin te voeren. Helaas gaat niks zoals gepland, blijkt dus dat de tram niet over de brug (over de Oka rivier) kon. Tenminste, dit vernomen wij van een russische dame, die spontaan op ons afstapte en haar levensverhaal begon te vertellen in het russisch. Het enige wat we verstonden is dat ze Natalie heet. Een andere russische leidde ons naar een andere bus, die ons naar nog een andere bus bracht, die ons uiteindelijk naar het kremlin bracht. Na zo'n 2 uur zijn we er dan.

Binnen de muren van het kremlin stonden een tal van militaire voertuigen, een kerk en een monument voor de russische doden tijdens WWII. Een eeuwige vlam symboliseerde dit, hier zijn er trouwens meerdere van te vinden in Rusland. Ook hebben we hier een mooi uitzicht over de Volga en de Oka die bij elkaar komen. Michael neemt hier aardig wat foto's van, wat niet al te makkelijk is als je handen bevroren zijn.

Inmiddels alweer bevroren zoeken wij een cafeetje op om even op te warmen en te lunchen. Hierna gaan we naar de beroemdste straat in Nizhny Novgorod; Bolshaya Pokrovskaya. Grappige standbeelden vormen hier het straatbeeld en aan het einde van de straat staat een imposant standbeeld van Maxim Gorky, een schijnbaar beroemde schijver. Daarna steken wij de brug over de Oka rivier te voet over, wat aardig koud was omdat er een stevige wind stond. Wij slapen vannacht lekker.

De volgende dag herinneren wij als een helse dag. Michael had op de reis naar het kremlin een mooi monument gezien. Wij probeerde deze op gevoel (slecht idee) terug te vinden. Na een paar bussen komen wij op bijna hetzelfde punt terecht als waar wij begonnen, en zien wij het best wel imposante monument. Ook hier weer een eeuwige vlam. Toen we de bus uitstapte kregen we een klap in ons gezicht door de kou. Wij hadden ons niet gekleed op de -23 graden, hierdoor werd alles een stukje minder leuk. De kou beinvloedde ons buskeuze, we namen namelijk de eerste bus die stopte omdat we het gewoon te koud hadden. We wisten niet waar we uit zouden komen, dit konden we ook niet zien wat de ramen waren bevroren. Dit gebeurde steeds weer, wat als resultaat had dat wij geen idee hadden waar we waren en hoe we terug konden komen. Hierdoor kwamen wij echt bijna te laat bij de trein. (Een halfuur van te voren!)