Merry X-mas and a Happy New Year!

We zijn een beetje laat maar wij willen iedereen een geweldige Kerst en een knallend nieuw jaar wensen! Volgens het weerbericht is het een witte Kerst geweest in Nederland, SUPER! Pas wel op de handjes tijdens nieuw jaar en we gaan er van uit dat jullie gewoon de nieuwjaarsduik doen!

Irkutsk, Olkhon island, Lake Baikal

Na weer een lekker lange treinreis komen wij 's avonds aan in Irkutsk. We worden opgewacht door onze tourgids die ons naar het hostel brengt waar wij eerst een nachtje doorbrengen.

De volgende ochtend moeten we al vroeg op want Leonid (de tourgids) wachts ons op om 9.30. Vandaag hebben we een lange reis voor de boeg. We gaan eerst met een 4x4 landcruiser zo'n 3,5 uur rijden naar de rand van het Baikal meer. Het Baikal meer is het diepste meer ter wereld, evenals een van de grootste. Het meer is gevormd door twee aardplaten die per jaar 2 cm van elkaar verschuiven. Het meer bevat 1 / 5de van het totale zoete water in de wereld. Het is dus altijd drinkbaar en erg helder. (Over een paar miljoen jaar vormt Baikal de volgende oceaan die geheel Azie splijt).

De weg is al aardig ondergesneeuwt en er steekt een stevige wind op. (Leonid: "This is no longer a tour, it is now a expedition!") Onderweg nemen we een tussenstop voor wat Russische lunch. Dit is een heerlijk soepje, kleine dumplings (dit is een bolletje vlees met deeg eromheen), salades en natuurlijk droog brood. Leonid leert ons hoe je alles op de echt Russische manier eet. Het smaakt allemaal uitstekend.

Omdat de wind erg sterk is was het de vraag of de boot (eigenlijk het verroest, bevroren bootje) wel ging. Hier was eigenlijk geen twijfel over mogelijk, de mensen in de omgeving van Baikal zijn gehard door de natuur. We lopen over een riskante loopplank op het even of meer riskantere bevroren dek van het bootje. De kapitein wilt dat we benedendeks gaan omdat het toch wel gevaarlijk is. We horen wat rommelen en kraken als we naar Olkhon island voeren. Dit blijkt het ijs te zijn dat zich sinds de laatste overgang al is gaan ontstaan.

Aan de overkant aangekomen staat ons een leuk voertuig te wachten. Het is een oud militaire ambulance met vierwiel aandrijving en is bijzonder degelijk gebouwd (Leonid verteld ons dat de auto 20 jaar meekan zonder ook maar iets te vervangen). Zo'n stevige wagen is ook wel nodig want op Olkhon zijn geen asfalt wegen meer. We worden door elkaar geschud als de wagen over de bevroren modderwegen (bandensporen eigenlijk) raast. Het hele eiland zit onder de sneeuw, wat blijkbaar erg bijzonder is. Leonid verteld ons dat er NOOIT sneeuw ligt op Olkhon island. De locale bevolking in het busje verteld hem dit. Ze hebben dit nog nooit meegemaakt.

Na een toch wel oncomfortabele rit, dit ook omdat je door de kou om het halfuur naar de wc moet, komen we aan in het grootste dorp van het eiland; Khuzhir. In het dorp wonen zo'n 1000 mensen, de meeste hiervan Russen. In andere dorpen op Olkhon is de bevolking Buryati (geen idee of dit goed is gespeld). Buryati zijn in feite Mongolen die eeuwen geleden naar Rusland trokken.

Ons guesthouse blijkt gewoon een huisje van de lokale bevolking, maar dan een kamer extra. We eten Omul. Dit is de befaamde vis uit Baikal, die ook het meest word gevangen. Omdat in de winter het ijs natuurlijk is dichtgevroren kunnen er geen boten vissen op het meer. Op Olkhon is dit echter geen probleem; in de zomer vangen ze zo veel vis dat het genoeg is voor de winter (dit doet Rusland evenals met andere producten). Weer iets anders gegeten! Het smaakt goed.

Na het eten gaan wij ons wassen. Omdat er op Olkhon haast geen stromend water is, dus ook geen douche, doen wij dit in een traditionele banya. Een banya word ook wel stoombad genoemd. Het is in feite een sauna. Stenen worden verwarmd en als je hier water over gooit gaat het stomen. Een banya heeft drie 'hokjes'. In het eerste kleed je je uit. In het tweede was je je. Er staat een grote ton koud water en een pannetje. Je kan het koude water met warm water mengen. Het derde hokje is waar het echt gebeurd. Dit is het warmste hok en hier kan je de stoom creeeren. Leonid verteld ons dat er grote competities banyazitten worden gehouden, waar de temperaturen wel tot de 100 graden celsius kunnen oplopen. Wat er ook echt bij hoort is een sprint naar buiten om jezelf in de sneeuw te gooien (dit probeerden wij dus ook... onsuccesvol).

De volgende dag worden we al vroeg gewekt voor het ontbijt. Poeh! Alweer een hele maaltijd, we hebben moeite het erin te krijgen. Het is porridge en pannekoeken met een veelste zoete framboossaus (zelfgemaakt uiteraard). Als we buitenstappen staat Anatolio, een lokale vissersman op ons te wachten. Hij is vandaag onze chauffeur, en ook al spreekt hij geen engels, en zal het een ander over het leven op Olkhon island vertellen.

We stappen in in de oudmilitaire ambulance en trekken er op uit. Het is weer de vraag of we ons doel zullen bereiken door de dikke sneeuw. Na even rijden zien wij een andere voertuig (zelfde als van ons) vaststaan in de sneeuw. Een lokale man probeert tevergeefs de wagen eruit te graven wat vrijwel onmogelijk is omdat de wind meer en meer sneeuw aanvoert. We besluiten de man te helpen. Even later is de wagen eruit getrokken en vertaald Leonid waarom deze man zo nodig door de sneeuw heen wilt rijden. De man verteld dat zijn zoon op een noordoostelijke stuk van het eiland vastzit zonder eten, afgesloten van de andere dorpen door de bijna schouderhoge sneeuw. Omdat wij dezelfde kant op gaan rijden we uiteindelijk met twee wagens achter elkaar.

Ondanks de onmenselijke kou (vooral door de wind) is het landschap schitterend. Tussen de bevroren ramen door zien wij vanaf het westerlijke gedeelte van het eiland het Maloe Moe, dit is het stuk Baikalmeer tussen Olkhon island en het vaste land in het westen. We wagen het toch buiten te staan om met koude handen wat mooie foto's te maken.

Een stuk verder, na bijna een paar keer vast te hebben gezeten, komen wij aan bij het beboste gedeelte van het eiland. Hoe noorderlijker we gaan, hoe meer sneeuw er is. Het komt hier al tot de knie. De man die voor ons rijd komt steeds vaker vast te staan als hij een weg baant door het bos. We besluiten uiteindelijk terug te keren, omdat wijzelf niet per ce naar het noorden moeten. Het zou gevaarlijk zijn om met 1 auto te proberen terug te keren. Ondertussen is het al een tijdje verder dus gaan we maar lunchen. Anatolio maakt een tafeltje in het busje en er verschijnt weer vis op tafel. Leonid waarschuwde ons al dat we gek zouden worden van de vis. Het is niettemin erg lekker, vooral de warme thee!

Eenmaal weer uit het bos zetten we het voertuig neer en gaan we een stukje het ijs op. Eerst is het toch wel spannend, omdat we veel gekraak horen. Dit komt omdat nog niet het hele meer is bevroren en het water tegen de ijsplaten beukt wat een soort van kettingreactie heeft. Het is eigenlijk nog maar net winter en het ijs is al zo'n 30 cm dik. Over een maand zou het 1 meter dik zijn, genoeg om er met een auto overheen te rijden. Helaas kwamen wij hier te vroeg voor. Voorderest rijden we nog wat over het eiland en laat Anatolio ons de mooiste plekjes zien, waaronder 'Shaman Rock', een van de vijf meest spirituele plaatsen op aarde. Misschien omdat hier zoveel energie is, of gewoon omdat de wind hier het koudst is, bevriezen onze neusen bijna voor het echt! Ons gezicht, wat het enige stukje open is van ons lichaam, is rood door de kou. Gelukkig merkt Leonid op dat onze neus wit word, waarna we op een drafje naar het busje te gaan.

Die avond eten we gebakken vis met een soort van kleine bruine erwt. Erg smakelijk! We nemen weer een lekkere banya.

De volgende dag is een dagje 'vrij' voor ons zelf zonder Leonid etc. We besluiten naar het haventje te lopen. Ziet er wel gaaf uit al die boten op het bevroren water! Voor de hele kust liggen er grote stukken afgebroken ijs op een hoopje. Door de harde wind is het ijs zo gaan beuken dat het kapot ging en over elkaar heen gaat. Verder lopen wij, met een aantal honden (elk huishouden heeft zo'n 1 a 2 honden) naar een bos waar we wat sneeuwpret hebben. Gelukkig deze dag bijna windstil wat het erg aangenaam maakt.

Na alweer een stevig ontbijtje is het helaas (of gelukkig?) tijd om terug naar het vaste land te keren. We gaan met het bootje nu echt door het ijs heen en komen na 10 minuten aan. Leonid verteld ons even te wachten terwijl hij de auto haalt. Na zo'n 35 minuten zien wij hem terug komen lopen. Hij verteld ons dat de auto niet wilt starten. Best wel logisch leek ons na een paar dagen in -35 graden. We lopen naar zijn landcruiser, waar hij zn best doet de motor op te warmen. Hij legt ons uit wat er aan de hand; zijn speciaal apparaat dat nodig is de motor op te warmen gaat op 220v. De man waar hij zijn auto had geparkeerd, zei dat hij 220v had, maar bleek 180v te zijn. Maar goed, na 2 uur wachten is de auto nog niet aan de praat en zijn onze voeten bevroren. Leonid besluit de auto naar de dichtsbijzijnde 'emergency post' te laten slepen en het daar te proberen. We stapten om half drie van de boot af, en gingen uiteindelijk na 7 uur, en een tal van koppen thee met koekjes, op weg terug naar ons hostel in Irkutsk.

(Hotel) Novosibirsk.

Ik zal het dit stukje maar kort houden. Novosibirsk is een oersaaie stad waar geen ene reet te doen is.

We komen aan met de trein midden in de nacht. Hier hadden we eerst niet op gerekend omdat we nog niet wisten dat alle treintijden in Moscowtijd stonden. Gelukkig is het een goed hotel en krijgen we een gratis halve nacht erbij. In slaap vallen blijkt erg lastig aangezien we een aardig tijdje hebben gelegen in de trein, dit gecombineerd met het doorkruizen van alweer een tijdzone.

De eerste echte dag in Novosibirsk bekijken wij de paar dingen die er te zien zijn. Een groot standbeeld van Lenin en (alweer) een kerk. Het is best een grote stad, maar totaal niet toeristisch. De dag erna brengen wij bijna geheel in het hotelkamer door, waar wij gelukkig een schitterend uitzicht hebben op het grote treinstation en het drukke plein ervoor.

Eerste lange treinreis en Yekaterinburg

Vanuit Nizhny Novgorod vertrokken wij naar Yekaterinburg. Dit was de eerste lange treinreis van de transsiberie lijn, een rit van 21 uur. Wij slapen in de platskartny, deze wagon is eigenlijk een grote slaapzaal. Je kan het je voorstellen als een normale slaaptrein waar geen deuren in de coupe's zitten en een extra bed op de plaats tegenover de 'deur'. Het licht staat hier altijd aan. Gelukkig kunnen we door het geluid en licht heenslapen. We eten een soepje met wat brood (brood zit standaard bij de russische maaltijd) in de restauratiewagon. Deze wagon hadden we wel wat groter verwacht in plaats van de 4 bankjes die er stonden. De reis verloopt soepel, komen alleen 2 uur later aan dan we hadden gedacht. We lazen het treinticket verkeerd. Dachten dat we om 15.12 aan zouden komen, maar dit was de datum. ;)

In de trein bereidde we ons al goed voor op de kou. Aangekomen op het station proberen we tevergeefs uit te vogelen welke bus, metro of tram naar ons hostel gaat. Met een goedkope taxi komen we aan. Er zijn helaas weer geen andere gasten in het hostel, wat we erg jammer vinden. Het hostel lijkt wel gewoon een huis van iemand. Gewoon een flatje! We kunnen nu wel doen wat we willen. We eten in een standaard russisch restaurant. Je kiest iets uit van voor de vitrine, men weegt het af en je betaald. Het eten bestaat uit rijst of patat, kip of ander vlees en een russische salade.

Eenmaal weer terug in het hostel praten we nog wat met onze ouders door middel van een kop telefoon en microfoon op de computer. Altijd leuk om wat vertrouwds te horen. :)

De volgende dag maken we een aardige wandeling door de stad, zover dat mogelijk is in de kou. We zien een grote oude TV toren en een permanent circus, ziet er allemaal mooi uit. We bezoeken de Romanov deathsite, dit is een gedenkplaats met een groot monument voor de Romanovs, evenals een kerk. De Romanovs waren de laatste lijn van tsaren in Rusland. Zij werden vermoord door tegenstanders die de lichamen tevergeefs op gruwelijke wijze probeerden te verbergen. Verder lopen wij nog wat langs de bevroren rivier die door Yekaterinburg voert.

Na wat boodschapjes te hebben gedaan keren wij terug naar het hostel waar wij er toch aan moeten geloven. Koken! We hadden een heerlijk maaltijdje in ons gedachte met gebakken aardappeltjes en groente etc. Omdat ze in de, niet al te grote, supermarkten van Rusland niet alles verkopen, is het resultaat rijst met sperziebonen en tartaar. Niettemin en redelijk geslaagde maaltijd.

De dag erna bezoeken wij het legermuseum van Yekaterinburg. Hier zijn veel dingen te zien (en voor de Russen te lezen) over de WWII, en vooral over de materialen. Erg interresant. Een hele verdieping is gewijd aan, wat wij later lezen, een Amerikaanse spion-piloot die in de jaren '60 neer werd geschoten boven Rusland. Dit is een van de redenen waarom Amerika en Rusland elkaar niet goed liggen.

Vanavond maken wij, al zeggen we het zelf, een lekker maaltijdje. We nemen de overige zakjes rijst van de vorige dag, doen er een handig potje Uncle Ben's (verschillende soorten paprika's en een zoute saus), en wat kipfilet. Het resultaat is verbluffend!

's Avonds doen we niet zo veel meer. We relaxen totdat het tijd is naar het treinstation te gaan. De trein vertrekt om 4 uur lokale tijd (dat is 2 uur Moscow tijd, 12 uur Hollandse tijd), dit betekent dat er geen bussen of trams meer rijden, helaas! We moeten dus gaan lopen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, het is namelijk spekglad buiten. Als het sneeuw in deze kou vriest dit bijna meteen vast op de grond, wat het moeilijk maakt weg te halen. We lopen over ijs die er al lag toen we aankwamen. De stoepen van Rusland zijn ook niet echt recht toe recht aan, wat het bijna lijkt op een hindernis baan. Gelukkig gaat alles goed en komt het station in zicht... maar het noodlot moest weer toeslaan. Op zo'n 70 meter van het station af komt Robin spectaculair ten val waarbij hij zijn rib licht kneust. (Dit komt vooral door de zware bagage en dat ik de val niet kon weren met mijn arm). In het station zelf 'kopen' we dan ook maar heerlijke stoelen om op te zitten tot de trein er is.

Nizhny Novgorod (2e + 3e dag)

Na een avondje de Lonely Planet raadgepleegd te hebben, zijn we nog niet veel verder gekomen. De ideeen waren er wel, maar het blijft gewoon lastig het vervoer te plannen. We kunnen aardig het cryllisch omzetten in ons alfabet, maar dit helpt niet erg veel. Eerst nemen we de marshrutka naar het centrale station. Een marshrutka is een kleinere versie van een stadsbus die op vele plekken stopt en vrijwel niks kost (14 rubles als je instapt, maakt niet uit waar je uitstapt). Dit is tevens ook zo bij de metro, vandaar ook dat je weleens een paar zwervers ziet slapen in de achterste wagon.

Maar goed, om op het verhaal terug te komen.. Het plan was dus om tram 1 te nemen die ons naar het kremlin te voeren. Helaas gaat niks zoals gepland, blijkt dus dat de tram niet over de brug (over de Oka rivier) kon. Tenminste, dit vernomen wij van een russische dame, die spontaan op ons afstapte en haar levensverhaal begon te vertellen in het russisch. Het enige wat we verstonden is dat ze Natalie heet. Een andere russische leidde ons naar een andere bus, die ons naar nog een andere bus bracht, die ons uiteindelijk naar het kremlin bracht. Na zo'n 2 uur zijn we er dan.

Binnen de muren van het kremlin stonden een tal van militaire voertuigen, een kerk en een monument voor de russische doden tijdens WWII. Een eeuwige vlam symboliseerde dit, hier zijn er trouwens meerdere van te vinden in Rusland. Ook hebben we hier een mooi uitzicht over de Volga en de Oka die bij elkaar komen. Michael neemt hier aardig wat foto's van, wat niet al te makkelijk is als je handen bevroren zijn.

Inmiddels alweer bevroren zoeken wij een cafeetje op om even op te warmen en te lunchen. Hierna gaan we naar de beroemdste straat in Nizhny Novgorod; Bolshaya Pokrovskaya. Grappige standbeelden vormen hier het straatbeeld en aan het einde van de straat staat een imposant standbeeld van Maxim Gorky, een schijnbaar beroemde schijver. Daarna steken wij de brug over de Oka rivier te voet over, wat aardig koud was omdat er een stevige wind stond. Wij slapen vannacht lekker.

De volgende dag herinneren wij als een helse dag. Michael had op de reis naar het kremlin een mooi monument gezien. Wij probeerde deze op gevoel (slecht idee) terug te vinden. Na een paar bussen komen wij op bijna hetzelfde punt terecht als waar wij begonnen, en zien wij het best wel imposante monument. Ook hier weer een eeuwige vlam. Toen we de bus uitstapte kregen we een klap in ons gezicht door de kou. Wij hadden ons niet gekleed op de -23 graden, hierdoor werd alles een stukje minder leuk. De kou beinvloedde ons buskeuze, we namen namelijk de eerste bus die stopte omdat we het gewoon te koud hadden. We wisten niet waar we uit zouden komen, dit konden we ook niet zien wat de ramen waren bevroren. Dit gebeurde steeds weer, wat als resultaat had dat wij geen idee hadden waar we waren en hoe we terug konden komen. Hierdoor kwamen wij echt bijna te laat bij de trein. (Een halfuur van te voren!)

Nizhny Novgorod.. (of als de Russen zeggen; Gorky)

Nizhny Novgorod, eens of een paar keer wel de capital of Rusland geweest. Het is de derde grootste stad in het land (denken we). De stad heeft helaas geen grote metro. Die was toch wel erg handig vonden we, we doen het nu met bussen, trams en onze voeten.
We komen 's avondslaat aan In Nizhny, waardoor het al een stuk moeilijker is om de weg te vinden. Dit is normaliter al een drama, dus kan je nagaan! Gelukkig zat er een aardige Rus in onze coupe die ook daar van de trein stapte en ons naar het dichtszbijzijnde (en enige) metrolijn wees. Deze nemen we tot de laatste stop. En dan begint het zoeken! We hebben totaal geen idee waar we zijn. De Rus probeerde het ons te vertellen, maar we werden er niet wijzer van. Na een halfuur in de ronde te hebben gelopen besluiten we maar een (dure) taxi te nemen. Zonder een taxi hadden we het echt nooit kunnen vinden.

Het was het goedkoopste hotel dat Michael kon vinden op internet, en dat blijkt inderdaad wel. De lift is gemaakt voor vier personen, maar er passen er maar twee in. Soort van Sovjetlift? Als we de deur van onze (shared) gang willen openmaken lukt dit niet. We verdenken dat de oude tang haar sleutel erin heeft laten zitten. Na wat gedoe eindelijk in de kamer. Een hotel heeft wel het voordeel van privacy, waar we eigenlijk niet vee behoefte aan hadden na Suzdal. Maarja, het is niet anders. We slapen deze nacht lekker..

..lekker lang! Opgestaan om zo'n 12 uur, langzaam aan douchen en naar buiten de kou in. Het is hier ook weer een stuk kouder dan de vorige stop. -13! Hier zijn we al haast niet tegen opgewassen, dus we doen weer een laagje kleren meer aan. We kijken nu eerlijk gezegd niet meer zo uit naar Mongolie, waar het schijnt -30 kan worden.

Maar goed, we zijn er nu dus we moeten natuurlijk wel wat doen. De receptioniste van het hotel probeerd ons vriendelijk te vertellen welke bus naar de leuke bezichtegingen gaat. Wij zijn onszelf niet als we eerst eens lekker de verkeerde kant op gaan! De verkeerde bus naar het armzalige vliegveld, wat moeten we hier nu weer! Het rare aan de bussen in Rusland is dat de meeste niet dezelfde weg terug gaan en geen passagiers meenemen. We gokken de volgende bus maar (de eerste komt na een kwartier), gelukkig gaat deze goed... dachten we. Na een warme maar langzame rit van anderhalf uur zijn we beland in een buitenwijk. Geen idee waar we zijn en waar we heen moeten terwijl onze handen eraf vriezen. We besluiten dezelfde bus terug te nemen en rond te kijken nabij het hotel. Een verloren dag wat wel jammer is. We duiken de Lonely Planet in en stippelen onze route voor morgen precies uit!

Suzdal (en Vladimir)

Op 8 december stapten we op de trein naar Vladimir, een redelijk korte treinreis van 3uur en 15 minuten. Het was wel even zoeken naar het juiste perron en trein, we moesten namelijk naar perron 1, daar bleken er meerdere van te zijn. Gelukkig hadden we goed gegokt en konden we plaats nemen op onze 3e rangs zitplekken. Het was even proppen met alle tassen (er zaten namelijk nog 4 andere passagiers in het hokje) maar het is redelijk confortabel zitten. Een lunchpakket bestaande uit pinda’s, een croissant, yoghurt en spa rood kregen we er gratis bij. Om de treinreis wat aangenamer te maken zijn er in elke coupe wat televisies opgehangen zodat je je niet hoeft te vervelen. Eenmaal aangekomen in Vladimir worden we al opgewacht door de taxi chauffeur van het hotel, welke ons naar het hostel 35 km verderop brengt. Het is een splinter nieuw hostel (Godzilla’s) en tot onze verbazing waren we de enige gasten… niet heel erg leuk dus.

Suzdal is een stad met extreem veel kerkjes en gouden “domes”, maar verder valt er niet veel te beleven. We hebben lekker rustig aangedaan en het dorpje bekeken. Het is hier echt super rustig op straat, als het donker is zie je zelden iemand lopen. Het lijkt wel een soort van spook stad, vooral als je ‘s avonds de honden hoort huilen tegen de maan. Helaas zijn 2 dagen voor Suzdal toch echt teveel en hebben we de 2e dag in Vladimir doorgebracht, waar overigens nog minder te doen was als in Suzdal. Het is best raar om met het openbaar vervoer te gaan hier in Rusland, je weet nooit waar je heengaat / beland, je hoopt dat de mensen aan wie je met gebaren dingen vraagt het beste met je voor hebben. In Vladimir kwamen een stel, naar wat wij dachten dronken, politie agenten naar ons toe om de visa’s en registraties in te zien. Gelukkig gingen ze al snel weg en hebben ze niets verkeerds kunnen ontdekken. Het is in Suzdal en Vladimir trouwens een stuk kouder als in Moscow, we denken zo’n -8 graden maar zeker weten doen we het niet, er ligt geen sneeuw maar de daken zijn wel bedekt met wat bevroren douw.

Na 2 dagen zijn we het helemaal zat in dit afgelegen spook dorpje en zijn we blij dat we naar Nizhny Novgorod kunnen!

7 December, laatste dolle dag in Moscow

Poeh! Even nadenken wat er ook alweer is gebeurd, al een tijdje geleden dat we de blog hebben bijgewerkt... Helaas geen foto's erbij! In deze mediatheek zit geen USB aansluiting voor de fotocamera! (De letter 'L' van het toetsenbord is trouwens ook verrot)

Ohja! Toen we opstonden vandaag, ontbeten en uit het raam keken zagen we... sneeuw!! Er lag wel een paar centimeter, genoeg om een sneeuwpop mee te maken. Maar goed, dat deden we maar niet, we hadden al een ander plan.

Met (natuurlijk het kan niet anders) de metro begeven wij ons eerst naar een van de drie treinstations in Moscow om de treintickets te halen. Gelukkig is dit treinstation voorzien van informatiebalies en worden we goed geholpen met het behalen van al onze tickets. Toch wel een pak van ons hart dat we bijna alle tickets in handen hebben nu, alleen die van naar Ulaanbaataar (Mongolie) nog.



Na een lekkere hotdog gegeten te hebben gaan we, na wat sneeuwpret, naar Novodevichy monastery / cemetry. Dit is de begraafplaats voor belangrijke personen in de Russische geschiedenis op Lenin na, die ligt op het Rode Plein in Moscow. Onder andere liggen hier Einstein, de vrouw van Putin, en een tal van Russische presidenten. De begraafplaats brengt een mooie sfeer met zich mee, zeker nu het bedekt is met sneeuw.

Hierna gaan we terug naar de buurt van ons hostel waar wij een leuk (maar chic) sushi restaurant zien. Waarschijnlijk het beste eten van de trip tot nu toe!

De nacht die volgt zal voor altijd in ons geheugen staan. Het begint onschuldig met wat poker om zo'n 600 rubles, we spelen met onze nieuwgemaakte vrienden en al gauw vloeit de vodka rijkelijk (een shot als iemand verliest of een goeie pot wint!). We delen een rondje bier uit nadat Robin heeft gewonnen. Het pokeren gaat nu toch al een stuk slechter aangezien we toch al het een en ander op hebben. Als het pokeren over is besluiten we wat tequila te gaan halen bij de dichtsbijzijnde supermarkt, superglad op straat dus best wel gevaarlijk! Eenmaal terug in het hostel gaat ook de tequila makkelijk de keel door en al gauw staan we met z'n allen buiten dronken sneeuwballen te gooien naar elkaar!

Helaas heeft al het goeie in het leven ook z'n downside. Robin bracht de halve nacht halfslapend door op het toilet, en we voelden ons toch niet helemaal happy de volgende ochtend. Achja! Weer een ervaring rijker, voorlopig hoeven we niet zo veel drank meer. (Je had gelijk pap ;D)

6 December

Bedankt voor alle leuke reacties!!! We zullen proberen om alles up to date te houden, soms is dit lastig omdat in elk hostel waar we tot nu toe zijn geweest geen USB aansluiting is om de camera op aan te sluiten. In de stad Perm zijn meer dan 111 doden gevallen bij een brand in een club, volgens mij word er morgen een dag van nationale rouw afgekondigd en vinden er herdenkingen plaats.

Lekker uitgeslapen want pakjesavond was laaaaaang!.. *Kuch* Eigenlijk gingen we al om 12 uur naar bed maar het sliep gewoon te lekker. We hopen dat sinterklaas een goed feestje in Nederland heeft gegeven! Zal vast wel, die oude rakker! Maar goed. We (Michael: Robin alleen) stonden om 1 uur op(Michael al om 11 uur). Tja wat valt er eigenlijk te vertellen van vandaag. We wouden eerste onze tickets voor de transsiberian treinreis ophalen bij het treinstation. Even zoeken dus weer met de metro, maar zo gebeurd want we zijn er inmiddels goed in geworden russisch te vergelijken. Eenmaal aangekomen bij het loket na een halfuur zoeken (staat nergens hoe het station heet, he hebt er namelijk een paar dicht bij elkaar). Eindelijk loket gevonden is ie dicht! Blijkt dat het loket maar 10 minuten open is om de 2 uur! Nou we waren dus een halfuur te laat, en we hadden geen zin om te wachten. Tickets konden we ook ophalen bij een ander station dus gingen we daar maar heen... dat was het plan dan. Na een UUR hadden we nog steeds de ingang van de metro niet gevonden. Echt vreemd! De metro waar we uitkwamen was alleen maar een uitgang! Blijkt dat ingang aan de overkant van de grote laan te zijn (kleine deuren dus moeilijk te zien). Zo hebben we wel gemerkt dat de vriendelijkheid van de politieagenten best wel varrieerd. De eerste die we vroegen sprak geen engels en had ook geen zin ons verder te helpen. De volgende agent wees ons wel de weg.. ofwel probeerde hij, hij stuurde ons helemaal verkeerd. De 3e agent sprak geen engels, maar wees wel goed. Nu het al een uur later was, dus dichtbij het donker worden, besluiten we binnenin het kremlin te gaan.

Na weer een controle voordat we door de 'muren' van de kremlin konden, waren we er dan! Dus hier word Rusland geregeerd!.. Ziet er wel mooi ui, maar zoals altijd mooier van de buitenkant dan binnenkant. (Binnen is het natuurlijk wel lekker warm, wat het dus balanceerd!) Het is vandaag waarschijnlijk -2 ofzoiets, maar de wind maakt het zoals gewoonlijk gevoelstemperatuur -5, erg kil dus! We lopen overigens nog steeds in dezelfde kleren (excl. onderbroeken, sokken) dus we maken ons nog geen zorgen. Eenmaal we uit het kremlin zijn is het donker en zijn we bevroren. We gaan dus weer lekker in de metro en opzoek naar een intercafe om foto's (en videos; wat dus niet lukt) te uploaden en blog bij te werken. We zoeken ons weer de tandjes, erg vermoeiend! Dit kost ons zeker de helft van de dag! Met drie kaarten in de hand worden we er niet wijzer van waar we nu eigenlijk zijn.

Na even zoeken zitten we in de goede lange straat. Inmiddels uitgehongerd lopen we eerst een restaurant binnen om te bunkeren. Het blijkt een erg sfeervol restaurant te zijn, met goed en redelijk goedkoop eten, wat trouwens erg snel word bereid! In rusland is het normaal brood bij het eten te nemen (we denken als voorafje). We nemen dus de gok en bestellen er wat brood bij. Dit is erg simpel een paar sneetjes en kleine pistoletjes met wat (kruiden?)boter erbij, goed om te maag te stillen tot het eten er is. Michael heeft bbq spareribs met friet en Robin kiest als voorafje (natuurlijk het kan niet anders) NOODLE SOUP, en als maincourse kip shish kebab met gebakken aardappels. Trouwens wel wat groente erbij om het gezond te houden. (Elke ochtend een appeltje bij het ontbijt btw) Na het eten zoeken we het internetcafe op, wat ons weer wat tijd kost. Dus ja! Zie hier het resultaat!

5 December

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen tot een uurtje of 12. Nadat we ontbeten en gedouched hadden trokken we er te voet op uit naar Red Square (het Rode Plein). Het is inmiddels al wat kouder geworden merken we, sneeuw is op de daken en auto's ook al aanwezig, handschoenen en muts hebben we gelukkig meegenomen.

Op Red Square hebben we onze ogen uitgekeken, een enorme rood-bruine muur kathedralen en een schaatsbaan.(Vaak word gedacht dat het St. Basil's kerk het kremlin is. In feite hoort dit niet eens bij het kremlin! Een kremlin is als het ware een muur met daarin verscheidene gebouwen, kerken met daar omheen een muur. In de geschiedenis vormde dit vaak het begin van een stad, ofwel het centrum). Wat meteen opvalt zijn de zeer grote hoeveelheid bruidsparen, ze zijn allemaal met hun limosine naar Red Square gekomen om foto's te maken. Er staat een file van limo's, van ford- tot aan hummer-limo's. We hebben de St. Basil's Cathedral van binnen bekeken en zijn toch weer tot de conclusie gekomen dat het er van buiten toch mooier uitziet (deels omdat we niet zo religieus zijn aangelegd). Ook hebben we de Armory bezocht, wat zich in het Kremlin bevindt, hier is een strenge controle op wapens of explosieven, dus de tassen moesten weer eens opengemaakt worden. In de Armory staan veel mooie artifacten tentoongesteld, waaronder gouden koetsen en wapentuig. Helaas was het te laat om nog een rondje door het Kremlin te lopen dus gingen we terug naar het Rode Plein om hier deze in het donker te aanschouwen. Het Kerst gevoel komt bij ons wel naar boven, kerstbomen overal!

4 December

Vandaag moesten we "vroeg" opstaan (9:30) omdat we naar naar Moscow gingen. Nadat we de tassen hadden gepakt (1 grote rugtas en 1 kleine "dag rugtas" perpersoon) gingen we per metro naar het metro station Moscovskaya. Hier wachtten we op de bus naar het vliegveld, wat een ongelovelijk gedoe zeg met 2 rugtassen. Eenmaal op het vliegveld aangekomen was het even zoeken naar de juiste incheck-balie want dat gaat nu eenmaal niet zo snel als niks in het Engels is aangegeven.

Na 1 uurtje vliegen arriveren we in Moscow, waar een taxi van het hostel (Napoleon hostel) al klaar staat. Helaas komen we in een file naar het centrum terecht waardoor de tocht 2 uur(!!!) duurt. Voordat je bij de ingang van het hostel bent moet je nog 4 verdiepingen per trap omhoog, dat is niet niks met al de bagage. Uitgeput komen we dan ook aan in het hostel, het is veel ruimer dan in St. Petersburg. We hebben meteen onze visa's laten registreren (want je moet je in elke stad waar je langer dan 3 dagen blijft laten registreren), gelukkig kon dit in het hostel zelf gedaan worden. We hebben vandaag heerlijk gegeten in een typisch Russisch cafe-restaurant (genaamd Tepemok) waar ze heerlijke pannekoeken met allerlei lekkernij erop verkochten (hotdog, caramel en banaan met chocolade).

's Avonds hebben we met wat hostel-genoten poker gespeeld, vodka en bier gedronken tot diep in de nacht. Helaas hebben we geen enkel potje gewonnen en hebben de Oostenrijkers de 200 Roebels(van ons, 1000 Roebels hele pot) in de wacht gesleept.

3 December

Vandaag gelukkig wel op tijd voor ontbijt en een warme douche. De helft van onze medebackpackers slaapt nog, omdat zij tot laat in de nacht zijn gaan stappen. Wij hadden al andere plannen in ons hoofd voor de volgende dag dus we stonden op tijd op.

Met de gedachte een nieuwe 'strippenkaart' te kopen bij de metro gaan wij naar het loket. Toch nog erg onduidelijk maar het was gebeurd. Zo gezegd zo gedaan gaat Michael eerst door het poortje, daarna na de kaart te hebben aangegeven gaat Robin. Oei! Een oude Russische vrouw dringt op de een of andere manier voor met haar kaartje voor de scanner te leggen (terwijl ik voor haar in het poortje sta), waarna er iets misgaat en er een alarm loeit. Een mollige vrouwelijke controleur in een veel te klein hokje blert (Russisch natuurlijk) door haar luidspreker. Ik loop vragend naar haar toe, vragende of ze Engels spreekt. Met wat gejauw en gezeur stuurt ze me terug naar het ticketloket. Hier aangekomen vind ik een even zeurderige en totaal niet behulpzame dame die mij gewoon niet verder kan helpen. Erg geirriteerd probeer ik uit te leggen dat het alarm afging en dat ik naar het loket werd gestuurd. Gelukkig kwam er een slecht sprekende student aan die mij wat hielp en ik even later uiteindelijk door het poortje het perron op kon.
Het metrosysteem is best wel slim bedacht, en helemaal niet moeilijk te begrijpen. Met een klein plattegrondje van het netwerk en wat tekensvergelijken komen wij al gauw aan op de plaats van bestemming. St. Isaac's kerk weer! Maar deze keer wel open. Maar het zou geen dag in St. Petersburg zijn als er niet weer iets misging. Na duidelijke COLONNADE te hebben gezegd tegen de kassadame krijgen wij 2 tickets voor het MUSEUM. We wisten eigenlijk al dat het niet zou gaan werken, maar toch probeerden we naar boven het COLONNADE op te gaan, helaas ging het niet want we hadden toch echt een MUSEUM ticket... Nou ja je weet nu eenmaal hoe het gaat, we gingen terug, kregen het geld terug (zonder moeite deze keer) en kregen het goeie ticket.

Een leuke wenteltrap leid naar boven de kerk-dinges. Wow! Best wel een mooi uitzicht hierboven! Wel erg koude wind, maar dat weerhoud Michael er niet van mooie foto's te schieten.
Hierna waren we van plan naar een railway museum te gaan, dus we hoopte op allemaal mooie treinen. We pakken de Lonely Planet erbij, kijken op het te kleine kaartje, en kiezen een van de mogelijke straten. We kozen wel de goede weg, maar liepen mistens 2 keer zo ver door. We vonden een informatiekaart op straat (erg handig) en kozen de goede weg. Daar aangekomen lijkt het museum niet echt een museum te zijn, maar meer een soort van kantoor. Gelukkig zijn er twee railway musea in Petersburg. Het ongelukkige was dat de 2e keuze railway museum op de plek was waar we eerst uitkwamen bij de infokaart. We lopen dus weer helemaal terug en beginnen onze knorrende magen te voelen.
Hongerig lopen we een klein restaurantje in en eten wat warms (de rijst smaakte alleen een beetje raar! Hopen dat we niet ziek worden). Eenmaal aangekomen op het goede railway museum is het alweer donker als we naar 'binnen' gaan. Het is een buitenlucht museum met allemaal oude Russische treinen. We komen een Russische treinfanaat-student tegen die ons het een en ander uitlegt, waarna hij zelf zn gang gaat en foto's maakt. Het ziet er allemaal wel gaaf uit, zeker een wagon waar een nucleaire raketlanseer-toestand opstaat. Echt de Sovjet tijd dit!

Eenmaal uitgekeken besluiten we onze visa registraties op te halen bij het visa service bureau. Hierna kijken we wat rond op zoek naar een internetcafe, waar we dit typten! We gaan nu de foto's uploaden, hopen dat het lukt! :D

p.s. aan de rechterkant van de blog staat een linkje naar de Picasa website waar meer van onze foto's te vinden zijn.

2 December

Uiteraard beginnen we de woensdag met een simpel ontbijtje.. althans, Michael dan, Robin was een beetje laat met opstaan; 12 uur. Maar dat is in feite 10 uur (het is 2 uur later waar wij zitten) dus best een redelijke tijd.. maar toch de laat voor een ontbijtje en een warme douche! Eenmaal klaar begeven wij ons (met de metro uiteraard) naar de St. Isaac kerk waar je, naar horen, een mooi uizicht over St. Petersburg hebt. Maar helaas! We waren vergeten, ofja het is ons nooit verteld, dat al van dat soort musea etc gesloten zijn op woensdag! Woensdag rustdag dus.

We besloten maar een (aardig stevige) wandeling te maken in de richting van Peter & Paul fortress. Geen idee eerlijk gezegd waarneer het is gebouwd en waar het voor dient, maar verder ook niet erg boeiend. Zag er wel mooi uit. Even lunch in een cafe in het fortress, was erg lekker. Vooral ook lekker om binnen te zitten! Het is toch wel koud zo in de buitenlucht de hele dag, zeker met die gure wind. Ik denk dat de gevoelstemperatuur een beetje slingert tussen het vriespunt en 4 graden. Eenmaal ons buikje vol is begint het al donker te worden, dat is dus rond half vier al. Voorderest lopen we nog wat in de ronde nabij de Nevsky Prospekt (de grootste laan in Petersburg). We konden het helaas niet laten om bij de McDonald's te gaan eten, we hadden er gewoon te veel trek in. Na wat friet hebben we nog wat Russische Vodka gedronken in de bar, waarna we terug gingen naar het hostel.

The Hermitage

De volgende ochtend staan we al vroeg (11 uur) op, ontbijten we simpel
en stappen we de deur uit. REGEN! Na we met handen en voeten een 10
trippen card kochten gaan we met de metro naar de Hermitage, het
Russische staats museum. Wel mooi, maar al snel vinden we het te warm
en saai. Uurtje later zijn we met een roommate aan het eten in een
Duits restaurant, met vodka natuurlijk!

Eerste impressies Rusland

Om 14.15 was het dan het dan zover.. Nou ja, voor het vertrek eerst
'even' afscheid nemen. Met de tranen nog half op ons gezicht liepen we
door de douane. Na een grondige inspectie (schoenen uit en een
vragende blik toen bij het fouilleren Robin's beenbuidel werd
gevonden) liepen we door zo het vliegtuig in. Na een vluchtje van 2
uur even overstappen in Riga, Letland en dan nog een uurtje naar St.
Petersburg. Daar aangekomen een taxi naar het anders onvindbare
hostel. Eerste indruk Rusland? Gore en stoffige auto's. Eerste indruk
Russen? Best behulpzaam. Maar goed, aangekomen in het hostel krijgen
we een kleine rondleiding (3 kamers) en proberen daarna te slapen. Dit
gaat lastig met 10 andere backpackers; er is altijd wel iemand die
snurkt.