Nizhny Novgorod.. (of als de Russen zeggen; Gorky)

Nizhny Novgorod, eens of een paar keer wel de capital of Rusland geweest. Het is de derde grootste stad in het land (denken we). De stad heeft helaas geen grote metro. Die was toch wel erg handig vonden we, we doen het nu met bussen, trams en onze voeten.
We komen 's avondslaat aan In Nizhny, waardoor het al een stuk moeilijker is om de weg te vinden. Dit is normaliter al een drama, dus kan je nagaan! Gelukkig zat er een aardige Rus in onze coupe die ook daar van de trein stapte en ons naar het dichtszbijzijnde (en enige) metrolijn wees. Deze nemen we tot de laatste stop. En dan begint het zoeken! We hebben totaal geen idee waar we zijn. De Rus probeerde het ons te vertellen, maar we werden er niet wijzer van. Na een halfuur in de ronde te hebben gelopen besluiten we maar een (dure) taxi te nemen. Zonder een taxi hadden we het echt nooit kunnen vinden.

Het was het goedkoopste hotel dat Michael kon vinden op internet, en dat blijkt inderdaad wel. De lift is gemaakt voor vier personen, maar er passen er maar twee in. Soort van Sovjetlift? Als we de deur van onze (shared) gang willen openmaken lukt dit niet. We verdenken dat de oude tang haar sleutel erin heeft laten zitten. Na wat gedoe eindelijk in de kamer. Een hotel heeft wel het voordeel van privacy, waar we eigenlijk niet vee behoefte aan hadden na Suzdal. Maarja, het is niet anders. We slapen deze nacht lekker..

..lekker lang! Opgestaan om zo'n 12 uur, langzaam aan douchen en naar buiten de kou in. Het is hier ook weer een stuk kouder dan de vorige stop. -13! Hier zijn we al haast niet tegen opgewassen, dus we doen weer een laagje kleren meer aan. We kijken nu eerlijk gezegd niet meer zo uit naar Mongolie, waar het schijnt -30 kan worden.

Maar goed, we zijn er nu dus we moeten natuurlijk wel wat doen. De receptioniste van het hotel probeerd ons vriendelijk te vertellen welke bus naar de leuke bezichtegingen gaat. Wij zijn onszelf niet als we eerst eens lekker de verkeerde kant op gaan! De verkeerde bus naar het armzalige vliegveld, wat moeten we hier nu weer! Het rare aan de bussen in Rusland is dat de meeste niet dezelfde weg terug gaan en geen passagiers meenemen. We gokken de volgende bus maar (de eerste komt na een kwartier), gelukkig gaat deze goed... dachten we. Na een warme maar langzame rit van anderhalf uur zijn we beland in een buitenwijk. Geen idee waar we zijn en waar we heen moeten terwijl onze handen eraf vriezen. We besluiten dezelfde bus terug te nemen en rond te kijken nabij het hotel. Een verloren dag wat wel jammer is. We duiken de Lonely Planet in en stippelen onze route voor morgen precies uit!