Khao Yai National Park

Met de geplande trein voor 10 uur, vertrekken we om 11 uur naar Pak Chong. Hier hebben wij een guesthouse (Bobby's) geboekt en tevens een excursie het dichtbijzijnde nationale park in. Het is gelukkig niet zo ver dus duurt de trein reis niet lang. Om ongeveer 1 uur komen we aan bij het treinstation waar ons een taxi-pickup truck staat te wachten. Eventjes rijden en we kunnen zo inchecken. Zoals 'altijd' twee kamers; doublebed en twin beds.

Omdat het toch nog vroeg is besluiten we in plaats van de volgende dag, dezelfde dag met onze 'half day tour' te beginnen. Met een ander stel, Matthew uit Frankrijk en Sophia uit China, beide werkende in China, gaan we opweg naar een waterval. Eenmaal aangekomen is deze waterval er niet echt.. Het is meer een kleine riviertje waar de lokale jongeren de dag doorbrenging. We duiken lekker in het frisse water.

Na deze verfrissing gaan we naar de 'monkcave'. In deze grot, geloven de lokale mensen, woonde de vader van Buddha. Er staan hier verschijdene beelden van Buddha en zijn (of haar of het?) vader. Aan het plafond van de grot hangen veel vleermuizen. Ook zien wij twee holletjes waar zich een 'black widow' spin woont. Bij een van de holletjes zien wij de poten zelfs, deze zijn al aardig groot!

Ondertussen begint het donker te worden, en dat betekend dat we opweg gaan naar de 'batcave'. Nee dit is niet de grot van Batman, maar een grot in het midden van een berg waar, als het donker word, 3 (DRIE!!) miljoen vleermuizen uit vliegen, een uur lang. Ze vliegen naar het nabije Khao Yai national park waar zij lekker zullen smullen van onder andere muggen. De grot is zo'n 100 meter lang en 10 meter hoog word ons verteld. Zelf gaan we de grot niet in omdat deze niet te bereiken is.. en ik weet niet of we dat wel zouden willen. Om 17.55 zien wij een zwerm van vleermuizen vliegend als een grote slang over de velden heen. Deze lijkt oneindig lang door te gaan. Ze vliegen met de wind mee wat het erg gaaf maakt, de lijn waarin ze vliegen verandert constant! Ook zien wij een tal van adelaars die vleermuizen eten. Van dit hele gebeuren maken wij vele mooie foto's en videos.

Als we weggaan zwermen de vleermuizen nog steeds de grot uit. Maar helaas, de tijd zit erop en dus gaan we terug naar het guesthouse waar we pad thai, curry en een kipburger eten. 's Avonds bekijken we met zn vieren de duikvideo van Michael en Robin en gaan daarna lekker slapen.

De volgende dag moeten we vroeg opstaan want er staat een hele dag op ons te wachten. Eerst even snel ontbijten en daarna de pickup truck in. Hierin zitten weer het stel van de vorige dag en een andere Duits stel. Na eventjes te hebben gereden rijden we het Khao Yai national park in. (We krijgen gelijk het Kruger park gevoel van Zuid-Afrika terug!)

Als we ook maar even opweg zijn zien we de eerste aap al langs de kant van de weg. Hij kijkt ons erg nieuwsgierig aan, erg grappig. We rijden door naar een viewpoint waar we tevens 'leechsocks' aandoen. Deze speciale sokken beschermen tegen bloedzuigers die voorkomen in de jungle. Als we een stukje verderop rijden hoort de gids (en wij ook trouwens) het geluid van een paar makaken. We lopen gauw achter hem van de weg af de jungle in. Dit blijkt best lastig, aangezien veel planten ofwel prikken of ze zijn scherper dan papier! De gids lokaliseert de makaken waar wij dan ook veel foto's en videos van maken.

Na de aapjes gaan we naar een campingsite waar wij de tent opzetten voor het Frans-Chinese stel. Zij zullen de nacht in het park doorbrengen. Wij vonden dit onnodig. Hierna gaan we naar het begin van een wandelroute van zo'n 3 km. Gelukkig is het niet alleen maar dikke jungle maar is het pad aardig begaanbaar. Als we even hebben gelopen staat het zweet echter al op onze ruggen! Onderweg komen wij vele soorten bamboe en lijanen (spelling?) tegen. Ook zien wij een krokodil, faraan en voetstappen van, maar helaas niet zelf, een olifant.

Een aardige wandeling was het wel. We komen aan bij een restaurant waar we wat te eten krijgen, een geschiedenisles over Thailand en twee kaarttrucs. Dan gaan we de pickup truck in en rijden we naar de waterval die voorkomt in de film "The Beach". Hier nemen we een lekkere koude duik en maken we zoals altijd mooie foto's.

Daarna gaan we nog naar wat andere mooie uitkijkpunten en naar het hoogste punt van het park. Als we terug naar de uitgang gaan zien we nog een schorpioen op het wegdek lopen. Deze hebben wij nog nooit eerder gezien, erg groot!

Na deze vermoeiende maar bijzondere dag slapen we lekker!
(De foto's komen eraan.. ooit!)

Return to Bangkok!

Zondag ochtend om half 5 stonden we op want we gingen op weg naar Bangkok om pap en mam te verwelkomen! Eerst de tuctuc naar het vliegveld, dan even 2 uur wachten, 1 uur vliegen naar Bangkok en dan nog eens de taxi naar Khao San. Gelukkig heeft Michael een foto gemaakt van de locatiekaart van het guesthouse, dit heeft echter niet veel baat want van de kaart klopt helemaal niets! Even navragen bij een tuctuc chauffeur en we weten waar we heen moeten. Ze zijn er nog niet, even tijd om te douchen dus. Dan ontvangen we het sms'je dat ze ook in het hotel zijn, we moeten dus opschieten! We lopen naar beneden... niemand te zien. Dan maar even buiten kijken, ja hoor daar zitten ze! We geven ze een grote hug en kus en drinken wat in het cafe om het weerzien te vieren. We hebben natuurlijk allemaal veel verhalen te vertellen. Pap en mam hebben nog wat dingen voor ons meegenomen: hardloopschoenen, caramel, dipsaus en saroma-pudding voor Michael; baard-trimmer en perzik snoepjes voor Robin.
Omdat het nog vroeg in de ochtend is (vroeger dan wij normaal gesproken opstaan) besluiten we wat sight-seeing te doen: het paleis, tempel van de emerald Buddah en nog een andere tempel. Onderweg naar het paleis horen we dat korte broeken absoluut verboden zijn. Eenmaal aangekomen blijkt dat je gratis broeken kunt krijgen om je blote benen te bedekken. Vrouwen mogen wel in (niet te korte) rokken lopen, mannen moeten ten alle tijde een lange broek dragen. Het is enorm druk binnen de paleiselijke muren, maar wel super mooi om te zien. Er is zo ongelovelijk veel goud gebruikt in alle bouwwerken, stupa's en beelden, niet te geloven. Na alles te hebben bekeken begeven we ons naar een andere tempel waar een ENORME (werkelijk enorm) liggende Buddah te zien is. We schatten de lengte op zo ongeveer 75 meter. Zoals altijd moeten de slippers / schoenen uit, er staat dan ook een lange rij om de schoenen veilig op te bergen.
's Avonds eten we uiteraard Thai voedsel (curry, pittig varkensvlees en kip met curry poeder), hierna gaan we nog langs Khao San. Het is zoals 'gewoonlijk' lekker vol met toeristen, we drinken hier nog een biertje en koffie voor dat we gaan slapen.

Vandaag zijn we vroeg opgestaan om naar de floating market te gaan. Eerst met de taxi richting het zuiderlijke busstation van Bangkok, daarna een 2 uur durende rit naar Damoen Saduak. Deze plaats staat bekend om de floating (drijvende) markt, alles wordt verkocht op boten of in huisjes aan het water. We huren een speedboot met kapitein voor een uur en varen door de grachten. Mama koopt een mooie waaier-hoed en papa wat jasmijn thee. Dan nemen we de bus weer terug naar Bangkok (het leek even alsof het een langzame stadsbus was maar uiteindelijk waren we binnen 2 uur in Bangkok). Dan moeten we nog wat treinkaartjes kopen omdat we morgen naar een nationaal park vertrekken, we kopen ook wat lekkere broodjes op het station. Per metro en skytrain rijden we naar de MBK shoppingmall, hier doen we wat boodschappen (waaronder maionaise) en koopt Michael een statief voor zijn camera. 's Avonds drinken we nog wat Chang bier en spelen we een spelletje Durak (een Russisch kaart spel).

Nou ik (Michael) ben erg moe en ga dus maar slapen, morgen om 7:30 opstaan om de trein te pakken. Hopelijk is het een betere trein dan naar Chiang Mai.

Liefs Michael, Robin, Carla en Sjaak.

Chiang Mai (deel 2)

Na onze visa run hadden we nog twee dagen te spenderen in Chiang Mai. De eerste dag besloten we naar Doi Suthep-pui te gaan, een tempel boven op een berg. We huren een brommertje, de mountainbikes waren gelukkig uitverkocht (het bleek achteraf een aardige klim en we hadden medelijden met degenen die wel met de fiets waren). Het is in het begin best even wennen om in het bergachtige gebied te rijden met allemaal haarspeldbochten. Eenmaal bij de top aangekomen moeten we eerst een trap met 306 treden beklimmen om bij de tempel te komen. Buitenlanders moeten in tegenstelling tot lokale mensen, hoe kan het ook anders, entree geld betalen. Het is een fantastisch mooi uitzicht over de stad vanuit de tempel. Alles is met bladgoud (of verf) bekleed, zelfs de lampen. Veel mensen zijn aan het bidden en lopen met bloemen rondom de stupa.
We dalen de trap weer af, nemen de scooter en rijden naar het winterpaleis / tuin van de koning 4km verderop. Helaas, het is dicht omdat de koninklijke familie er momenteel verblijft. Er zijn gelukkig buiten de tuin ook al genoeg mooie bloemen te zien en te fotograferen.Omdat de benzine van de scooter bijna op is laten we de motor uit en rijden de berg af, je hoeft toch alleen maar te remmen. We stoppen nog even bij de Dunkin' Donuts waar we veel studenten van de universiteit zien studeren. 's Avonds besluiten we onze nieuwe party set, gekocht in Bangkok, aan te trekken en naar de "warm-up club" te gaan. Het is hier zo ongelovelijk super druk dat je niet eens normaal op de dansvloer kunt staan, laat staan dansen. Na 1 tiger bier besluiten we de tuc tuc chauffeur te vragen ons naar een andere club te brengen. Dit blijkt niet zo'n goed idee te zijn want zodra we arriveren komen de dames van plezier naar ons toe, hier hebben we geen zin in en rijden naar een andere club. In deze derde club zitten alleen touristen... dat vinden wij niet heel erg interessant om eerlijk te zijn. Toch blijven we even zitten, na 1 biertje gaat Michael terug naar het guesthouse (zonder sleutels...). De bewaker is gelukkig zo vriendelijk zijn sleutel uit te lenen. Robin blijft nog even zitten, danst wat en praat wat.
De volgende dag slapen we uit tot een uur of 2 nemen een ontbijtje en gaan de scooter verlengen. We besluiten naar de dierentuin te gaan om daar de panda's te bezichtigen, deze hebben we namelijk nog nooit in het echt gezien. De dieren worden redelijk goed onderhouden, in tegenstelling tot de dierentuin in China (dat was ZO zielig). Een van de panda's zit op een houten bankje lekker op z'n bamboo te kauwen, alsof hij poseert voor de camera! Dan loopt hij even een stukje om vervolgens lekker op een boomstam te gaan liggen, zo aandoenlijk! Andere dieren die we gezien hebben zijn koala's, leeuwen, aapjes, krokodillen en flamingo's.
Morgen is het dan echt tijd om pap en mam te zien, we kijken er nu al naar uit! Om 07:40 vertrekt ons vliegtuig naar Bangkok.
Nogmaals bedankt voor alle leuke berichten! En Ron en Femke nogmaals gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter!

Liefs,
Michael en Robin.

Chiang Mai

We zitten in de trein van Bangkok naar Chiang Mai eerste klasse. Dit zegt niet veel want de airco werkt voor geen ene meter en het is bloed heet. We hebben ook nog eens de slechtste plekken, helemaal vooraan zodat we onze benen niet kwijt kunnen. Het Thaise spoornetwerk behoort niet tot de beste in de wereld, eerder tot de slechtste. 12 uur lang zijn we heen en weer door de wagon geslingerd zodat slapen practisch onmogelijk was. We kregen gelukkig wel wat te eten en drinken maar erg veel soeps was het niet.
Omstreeks 9 uur 's avonds komen we aan in Chiang Mai, we regelen een tuktuk die ons naar een guesthouse dicht bij de "old town" brengt. We hebben ontzettend veel honger en vertrekken richting de Mac... helaas niet te vinden (achteraf bleek het heel dicht bij te zijn) dan maar naar een fastfood restaurant voor een vette hap na deze rampzalige dag.

De volgende dag besluiten we de wandeltocht volgens de lonely planet te doen, zo'n 3 uur zou je hiermee bezig moeten zijn. We nemen de tuktuk naar het startpunt en bekijken alle tempels onderweg. In het begin is dit erg mooi en leuk maar na 5 identieke tempels is het toch minder interessant. We zien onderandere een houten tempel en een enorme pagoda. 's Avonds gaan we toch echt op zoek naar de Mac en ja hoor gevonden. Grote domper op de feestvreugde: de barbeque saus is anders als in Nederland. Hierna gaan we nog even naar een bar om te poolen, hier ontmoeten we Brian een Canadese jongen welke op reis is met z'n zus. We poolen wat waarna we ons om 11 uur naar het internet cafe begeven om te skypen met pap en mam (ze komen a.s. zondag naar ons toe!).

De volgende dag is het tijd om onze visa's te gaan verlengen, dit doen we door een "visa run" te nemen naar Myanmar (Burma). Na 4 uur rijden komen we bij de grens aan, we moeten even het land uit en dan weer in. Ons visum is nu verlengt met 15 dagen zodat we hier nog eventjes kunnen blijven. Alles is hier trouwens erg goedkoop, Michael heeft een merk zonnebril (Ray Ban) gekocht voor 3,5 euro.

Over een paar dagen vertrekken we naar Bangkok om samen met pap en mam door het oosten van Thailand, Cambodia en het zuiden van Vietnam te trekken.

Groetjes Michael en Robin.

(PS: LEES OOK HET BERICHT HIERONDER!)

Kanchanaburi (Chinees nieuwjaar en Valentijnsdag!)

Met de boot gaan we van Ko Tao, het ultieme Thaise duikeiland, via Bangkok naar Kanchanaburi. In de bus vanaf Chumphon, de pier waar we aankomen met de buit vanaf Ko Tao, naar Bangkok hebben we een VIP lounge! Het is een dubbeldecker tourbus. Echt megagroot. Normaal gesproken zijn er nog een stuk of 6 stoelen op het onderste dek, maar in plaats daarvan zit er in deze bus een VIP lounge. Met vijf andere backpackers uit Engeland (denk ik) hebben we een feestje terwijl we naar Bangkok rijden.. Wel eens grappig voor de verandering ;)

Aangekomen in Bangkok nemen we direct een taxi naar het zuidelijk busstation. Hier kopen we een ticket naar Kanchanaburi. Het is inmiddels ~half zeven in de ochtend. Na tweeen en een half uur rijden komen we aan in Kanchanaburi. Dit is de stad van "The Bridge Over The River Kwai", misschien ken je de film wel. De stad is eigenlijk beroemd geworden om het tragedie die zich daar afspeelde in de Tweede Wereldoorlog.

In de Tweede Wereldoorlog begon Japan met het veroveren van Azie.. althans, dat was de bedoeling. Nadat ze Thailand in hun grip hadden wouden ze doorstoten naar andere Aziatische landen. Om dit zo efficient mogelijk te doen begon Japan met het bouwen van een treinrails die Burma en Thailand verbind. Hiervoor gebruikten ze POW (Prisoners Of War). Dit waren vooral Britten, Amerikanen, Australiers en Nederlanders. De barbaarse omstandigheden waaronder deze krijgsgevangen aan de rails moesten werken maakt het ook zo beroemd. In totaal zijn er 100.000 mensen aan dood gegaan. Daardoor heet dit stuk rails ook wel de 'Death Railway'.

Als we aankomen in Kanchanaburi gaan we eerst opzoek naar een guesthouse. We zoeken een goedkoop budget guesthouse op in de Lonely Planet en vragen een taxi erheen te rijden. Na even rijden komen we aan en vragen we voor een kamer. Hier word al haast niet op gereageerd. Volgens mij waren de kamers zo en zo kaal en te simpel, maar omdat niemand ons hielp gaan we verder op zoek. We rijden ietsje verder en vinden een guesthouse waar we wel worden geholpen en waar de kamers goed zijn. Voor 450 baht hebben we een kamer met warm water, fan en twee bedden op een 'raft' (woonboot) met uitzicht over de rivier.

Eerst maar even ontbijten hierna. Michael neemt z'n vertrouwde cornflakes with milk en Robin een hamsandwich. Na bijna een dag in de boot en bus te hebben gezeten ga je best wel.. stinken. Daarom eerst maar even een douche voordat we de omgeving gaan verkennen. Eindelijk weer een warme douche! Het mag dan wel ~30 graden zijn buiten, om 's ochtends wakker te worden met een koude douche is toch geen pretje. Als we schoon zijn lopen we de straat uit zijn we al zo uitgeput en dorstig dat we de eerste beste bar ingaan om wat te drinken. Hier ontmoeten wij een (voor Michael) alleraardigste vrouw. We kletsen wat waar wij en zij vandaan komt en beloven die avond en de volgende terug te komen voor een biertje.

Omdat het gewoon een te handig vervoersmiddel is, en omdat elke keer met een tuk-tuk of taxi te gaan duur is, huren we een scooter. We proberen een keer op ons geld te letten en huren er een in plaats van twee. Met helm op en al begeven we ons, Michael aan het stuur, naar the bridge over the river Kwai. Kwai spreek je trouwens uit als 'square' maar zonder 's', dus niet 'kwaai'! Bij de brug aangekomen is het een aardige drukte van Chinese(!) toeristen. Gelukkig staan Chinezen altijd bij het beginpunt van een attractie omdat ze te lui zijn ook maar een stap te lopen. We lopen dus een stukje verder de treinbrug over wat tevens best wel gevaarlijk is! Er is maar een klein plankje in het midden om op te lopen, en als er dan een tegenligger aankomt moet je op een metalen balk staan (alles boven de rivier!). We maken veel foto's van deze beroemde brug. Hierna nemen we een kijkje in het JEATH (Japan, England, Amerika/Australia, Thailand, Holland) Museum. Dit is echt het meeste willekeurige museum wat we ooit hebben gezien. Het ziet er niet uit. Wat een respectvol museum moet zijn is bijna lachwekkend.

Als het donker word verplaatsen wij onszelf naar de lokale nachtmarkts. Dit is best wel een trekpleister voor.. lokale mensen! We eten een hapje op straat en lopen daarna wat rond. Omdat Michael altijd alles vergeet (dagboek, boek, shampoo zo'n drie keer, slippers, contactlenzen) proberen we voor een goedkope prijs er iets van terug te kopen. Helaas kunnen we niks vinden.


De volgende dag staan wij bijtijds op, 10 uur, om naar het busstation te komen. Hier zetten wij de scooter neer en nemen de bus naar de Erawan waterfalls. Na een bloedhete rit (het zweet zit nog steeds in onze t-shirts) komen we om half 1 aan. De waterval bestaat eigenlijk uit meerder watervallen, 7 in totaal. Eerst een ijsje eten en dan begint de tocht naar de verste waterval. Onderweg komen we alle 'tiers' (trappen) tegen. Het water ziet er heerlijk uit om in te zwemmen! Na zo'n drie kwartier lopen, en nog meer zweet in het t-shirt, komen we aan bij de 7e trap van de waterval. Hier neemt Michael een duik in het water en tot zijn verassing krijgt hij een gratis 'fish massage'. Er zwemmen vissen onder de waterval die aan zijn huid knagen. Nu hoeft hij zelf niet meer zijn vervellingen van het rood worden eraf te halen. Na deze verfrissing gaan we terug naar beneden. Robin stoot onderweg zijn teen tegen een rots, dit is nu al de zoveelste verwonding aan zijn voeten..

Beneden bij de parkeerplaats aangekomen nemen we een snack en gaan we de propvolle bus in terug naar Kanchanaburi. Onderweg worden er wat lokale mensen opgehaald die aan de kant van de weg staan waardoor het nog krapper word, geen probleem echter!

Als we onze t-shirts hebben verwisseld voor schone gaan we uit voor een hapje eten. Michael brandt zijn tong aan een te heet Thais gerecht, Robin smult van een pizza funghi. Hierna gaan we, als afgesproken, naar de Easy Bar waar we de dag eerder ook waren. Onder wat bier en pool bruist de liefde tussen Michael en Sirirat (de dame van de vorige dag). Omdat je na wat alcoholische versnaperingen toch wel honger krijgt, gaan Michael en zijn vriendin wat eten in een lokaal restaurantje en genieten samen op de brug van een heldere sterrenhemel met op de achtergrond gitaarspel. Het is een leuke avond.


Na lang te hebben uitgeslapen van een kater (Michael en Sirirat..) gaan we met z'n drieeen wat sightseeing doen. Omdat met zijn allen op een scooter ons toch wel gevaarlijk leek huurt Robin een scooter voor zichzelf. Als we een kilometer hebben gereden gaat Robin, hoe kan het ook anders, spontaan onderuit en schaaft hierbij benen en armen. We rijden gauw terug naar het guesthouse om de wonden te verschonen, waarna we onze weg weer vervolgen (Robin bij Michael achterop deze keer, en Sirirat op de andere scooter) naar een begraafplaats. Deze mooi onderhouden begraafplaats is speciaal gemaakt voor de Britse, Australische en Hollandse slachtoffers die zijn omgekomen bij het maken van de Death Railway. Het is hier erg vredig, erg mooi.

Als we zijn uitgekeken gaan we naar een Temple Cave (grot tempel voor Buddihsten). Het is hier lekker cool. We voorspellen onze toekomst met behulp van wat stokjes en een papiertje en kijken rond. Hierna lopen we iets verderop waar wij weer de Death Railway tegenkomen. Het traject gaat loop hier tussen wat harde rotsen door. Omdat hier de meeste slachtoffers zijn gevallen (omdat er zo snel en hard werd gewerkt onder onmensenlijke omstandigheden) heet deze pas 'Hellfire Pass'. We lopen nog een stukje naar beneden naar de rivier en zitten even, luisterend naar de natuur.. en een karaoke boot die langskomt!

Hierna gaan we naar de monkey school, een school waar ze apen allerlei truukjes leren zoals het plukken van cocosnoten (3x zo snel als een mens dat kan), fietsen, tellen, basketballen en zwemmen. Erg leuk om te zien al die aapjes.

Na al dit rondkijken begint ons maagje toch wel te knorren. Sirirat kent een restaurant en leid dus de weg. Het is een echt Thais restaurant met erg pittig eten. We bestellen voor de hele tafel (dus iedereen kan van alles wat proeven) en natuurlijk wat Chang bier. Robin doet leuk en eet een hele chili peper op.. hier krijgt hij ernstig spijt van. Bedienden zetten de bak met ijs, eigenlijk bedoelt voor met drankjes, naast hem neer. Even later komt de restauranteigenaar een kijkje nemen. Hij vraagt waarom Robin zoveel bier drinkt en stukken ijs op zn tong legt. Van het een van het ander en even later zitten we met het gezin van de restauranteigenaar gezellig te kletsen. Hier ontmoeten we Jayne. Dit is de dochter van de baas en verteld dat ze studeerd in India en dat ze voor maar een paar dagen in Thailand terug is. Kon Chai doet wat tovertrucjes voor en omdat we allemaal een beetje aangeschoten zijn is dit des te gekker! (Je zegt trouwens Kon voor een naam als je diegene respecteerd). We spreken met Jayne af gauw weer langs te komen. Michael en Sirirat gaan nog even wat eten voor het slapen gaan.


De dag erna is niet echt noemenswaardig. Michael en Sirirat slapen de hele dag door..
De volgende dag echter zullen we beiden niet gauw vergeten. Het is de 14e, dat betekend dat het Valentijnsdag is! Als eerst gaan we opzoek naar een presentje van Robin naar Jayne. Om 2 uur gaan wij naar het restaurant van Kon Chai en wachten we tot Jayne er is. Met zn allen spenderen we een gezellige dag. Het is Valentijnsdag en iedereen is vrolijk, iedereen zit vol liefde voor elkaar! Michael haalt een bos rozen voor Sirirat (best moeilijk als ze constant bij je is, een smoesje werkte gelukkig). 's Avonds eten we ook in het restaurant met elkaar en drinken daarna weer wat. Het is een feestje want een van de bedienden is jarig. Tot na diensttijd zitten we er en daarna gaan we zelfs wat karaoke doen. Gelukkig is iedereen zo aangeschoten dat niemand hoort dat we slecht zingen. ;)


Weer de dag erna doen we eigenlijk geen ene reet. Iedereen is te moe en zit nog vol gedachtes van de vorige dag. Wel boeken we een trein van Bangkok naar Chiang Mai. Helaas komt aan al het goede een einde. 's Nachts om half 4 worden we opgehaald bij het guesthouse. Na wat traantjes zijn we opweg naar het busstation waar zelfs de taxichauffeur ons omhelst. We nemen de bus van Kanchanaburi naar Bangkok wat ongeveer twee en een half uur duurt. Aangekomen in Bangkok (hier zijn we nu al supervaak geweest!) nemen we een taxi naar het treinstation. We ontbijten hier en pakken de trein van 12 uur naar Chiang Mai, tweedergrootste stad van
Thailand.

Er zijn nog veel meer foto's, de verwijzing hiernaar staat rechts op te pagina.

Advanced Open Water en Enriched Air diving certificaat

Hoi allemaal! Aangezien we nu op de bus naar Bangkok aan het wachten zijn en hier niets te doen is even een korte up-date. We hebben de afgelopen twee dagen ons advanced open water diving brevet gehaald en tevens een voor "enriched air" oftewel Nitrox duiken (het voordeel is dat je dan langer onder water mag blijven omdat er minder stikstof in je lichaam komt). Als specialiteiten hebben wij gekozen voor:
-Diep duiken (tot 30 meter);
-Navigeren met een compas;
-Nacht duiken;
-Vis soorten identificeren;
-Je balans beter onder de knie krijgen.

Onze eerste duik was de navigatie duik, we moesten met behulp van een kompas in een vierkantje zwemmen. Niet heel erg moeilijk als je een klein beetje nadenkt. De tweede duik was om onze balans in het water te verbeteren, als je in ademt ga je omhoog, als je uitademt omlaag. We moesten door hoepels zwemmen zonder ze aan te raken en onder water onze handtekening op een whiteboard zetten. Echt een hele leuke en zeer leerzame duik. Vlak na zons ondergang hebben we de nachtduik gedaan, met een onderwater zaklantaarn uiteraard. Het is wel even wennen omdat je niets kunt zien. Onder water raakten we onze instructeur kwijt en de procedure is dan om na 1 minuut zoeken naar de oppervlakte te gaan, dit ging perfect.
De volgende dag hebben we de theorie voor Enriched Air duiken gehad en meteen het examen afgelegd. Het belangrijkste is dat zuurstof onder druk giftig kan worden voor je lichaam, je mag maar tot een bepaalde diepte gaan anders word het giftig. Om 12 uur zijn we naar Chumpon gevaren, een plek waar we de meeste kans zouden hebben om Whale en Bull sharks te zien. Allereerst de diepte duik naar 25 meter, helaas was het zicht niet al te best, zo'n 5 meter. We hebben dan ook geen haai gezien, wel een anderhalve meter lange "Jack". De tweede duik moesten we vissen proberen te identificeren, een hele klus! Gelukkig hadden we een onderwater camera gehuurd dus konden we wat foto's maken. We hebben een paar Bull sharks gezien, zo'n 2 meter lang en een enorme diameter, super gaaf om te zien.

Gisteren hebben we het ticket naar bangkok geregeld. We gaan namelijk naar de plek waar de brug over de rivier Kwai gaat (van de film bridge over the river Kwai). In de avond zijn we naar de bar / het strand gegaan samen met Natasha, een London's meisje die we een paar dagen eerder hadden ontmoet. In de bar verkochten ze buckets met Vodka en Redbull, heerlijk!

Vandaag moesten we om 10 uur uitchecken en hebben we tot 2 uur gewacht voor onze boot. Helaas moeten we nu nog 2 uur wachten op onze bus naar Bangkok... en er is hier niet veel te doen :(

Michael en Robin.

Ko Tao (Updated 05/02/2010)

(05/02/2010)
GESLAAGD! Gisteren konden wij ons PADI Open Water (temporary) certificate halen en zijn wij nu officieels Divers!

Gisteren weer vroeg opstaan voor onze laatste 2 trainingsduiken. Deze keer voor het echt! Om 7.15 vertrekken we met de boot naar onze eerste bestemming: White Rock. Na een hoofdtelling en korte briefing; er word ons verteld wat er gaat gebeuren onderwater en dat we er 'cool' uit moeten zijn omdat er een cameraman(!) meegaat. Hierna moeten we onze equipment samenstellen, vastmaken en controleren. Ditis een makkie en gaat dus erg goed. Als we onze 'buddychecks' hebben gedaan; Michael controleert of bij Robin alles goed zit en werkt en andersom, leren we een nieuwe entreetechniek het water in. We leren de 'dead mexican'. Bij deze manier van het water ingaan sta je met je rug naar het water toe, met je enkels op de rand en laat je je gewoon achterover vallen. Je blaast je BCD (het vest waar alles aan vastzit, en wat je kan op kan blazen dmv je luchttank) vol en na naar de boot te hebben gesignaald dat alles Ok is zwem je een stukje zodat de volgende kan. Dit is nu al onze favoriete entree manier!

Als iedereen het water in is doet we een '5 point descend' en duiken naar een diepte van 15 meter. Het ziet er allemaal prachtig uit. Een grote rots met daarop koraal en tal van vissen, alen en andere wezens. We gaan zitten op de oceaanvloer (bijna op een Indian Walker, ofwel scorpionfish, ofwel een vis die erg pijn doet als je erop gaat zitten) en moeten onze masker af- en opdoen. Ook dit gaat allemaal super. Hierna moeten we ons masker vol laten lopen met water, en balanceren op de punten van onze fins. Ook oefenen we navigeren met een kompas. Als al dit gedoe voorbij is gaan we een lekker stuk 'zwemmen'. De totale duik duurde 45 min.

Na een 'oppervlakte-interval' van een uur, even lunchen en natuurlijk de tank verwisselen, gaan we voor een tweede duik naar divesite Twin Peaks. We duiken weer naar beneden en oefenen het masker op- en afdoen, en zweven in midwater. Hierna weer zwemmen en gaan we, na een safety stop op 5 meter voor 3 min (preventie tegen decompressieziekte), even naar het oppervlak. We zwemmen naar een speciaal aangelegde boei toe en moeten een voor een met een instructeur een 'Controlled Emergency Swimming Ascend'. Bij deze noodopstijging naar het doen we net alsof we geen lucht in onze tank meer hebben en dus naar het oppervlak toe moeten. Bij het duiken is de belangrijkste regel NOOIT je adem in te houden. Dus bij deze noodopstijging blazen we langzaam bubbeltjes uit. Een makkie! In totaal duiken we 48 minuten naar een maximum diepte van 14 meter.

Als al onze equipment weer uit elkaar is gehaald springen we voor de film een laatste maal van de bovenste dek van de boot het water in. Nog even lachen voor de camera met alle ~25 geslaagden duikers en we zijn weer op weg terug naar het Crystal dive resort. Eenmaal terug aan wal maken we de equipment schoon, vullen we onze duiklogboekjes in en maken we een foto voor het certificaat. We zijn geslaagd! 's Avonds drinken we met z'n allen een biertje en bekijken we de film die van ons is gemaakt. Ziet er allemaal leuk uit en dus kopen we een kopie ervan.

Nu we gecertificeerde duikers zijn zit het duiken helemaal in ons bloed. Helaas mogen we nu alleen nog maar tot 18 meter, dus hebben we besluiten een Advanced Diving Course erachter te doen! Bij deze cursus maken we 5 duiken en kunnen we kiezen uit verschillende specialiteiten onderwater, zoals; onderwater foto- videografie, naturalisatie (vissenkennis), duiken met behulp van een proppelermachine zoals James Bond, nachtduiken, en meer. Waarschijnlijk gaat Michael voor fotografie en Robin voor videografie. We zijn benieuwd wat ons te wachten staat!



(~02/02/2010)
Hallo allemaal!

We zijn op 1 februari per boot naar het eiland Ko Tao gevaren (ongeveer anderhalf uur varen). De enige reden dat we hier heen zijn gekomen is de ongelovelijk lage prijs voor een PADI open water dive cursus. Er zijn hier ongelovelijk veel bedrijfjes dat de prijs het laagste (9800Baht / 200Euro) ter wereld is en de kwaliteit hoog. Meteen toen we aankwamen zijn we naar het dive resort gegaan (100 meter van de pier) waar we al gereserveerd hadden: Crystal diving. Als je een duik cursus volgt krijg je veel korting op de accomodatie dus dit hadden we ook meteen geregeld. Eerst moet er je een paar handtekeningen zetten en medische gegevens invullen, door Robins Bronchitis en Michaels hoest moeten we naar de dokter voor een medische inspectie. Er is gelukkig niets ernstigs en er wordt goedkeuring gegeven om te mogen duiken.
Omdat we om 10:30 op het eiland arriveerden konden we hierna meteen het klaslokaal in om wat video's te bekijken samen met onze groep (zo'n 14 mensen). Het instructieboek is in het Nederlands maar de video's in het Engels, dit maakt het iet wat lastiger omdat je de vertaalslag moet maken. Na 3 video's bekeken te hebben en wat vragen te hebben gemaakt is het genoeg geweest voor de eerste dag en gaan we wat eten in het dorpje.
De volgende dag hebben we eerst wat theorie behandeld en video's bekeken. Hierna mochten we onze uitrusting op komen halen: Een masker, snorkel, zwemvliezen, BCD (Buoyancy Control Device), lucht slangen en uiteraard de gasfles. We oefenen een paar keer om alles in en uit elkaar te halen voordat we naar het zwembad lopen. In het zwembad doen we veel oefeningen zoals bijvoorbeeld: je masker onder water af en weer op doen, je luchtslang weg gooien en weer proberen terug te vinden, je gewichten onderwater uit en weer aan doen, ademen met behulp van de gasfles van je buddy, etc. In totaal zijn we 3 uur bezig in het zwembad.
Vandaag hebben zijn we om 7 uur 's ochtends per boot vertrokken naar "Mango bay", een perfecte plek voor de eerste duik in zee. Met de "Giant Stride" methode springen we vanaf de boot het water in. Hier duiken we naar 10 meter en doen wat oefeningen, ook zien we veel vissen. Na de lunch duiken we nogmaals 45 minuten onderwater om het een en ander te oefenen. Rond 1 uur keren we terug naar het resort om wat theorie over duikschema's te leren. Hierna hebben we meteen het theorie examen (!) en we slagen allebij met 90 en 94% van de 50 vragen goed beantwoord. Een aantal dingen die we geleerd hebben:
-Wat gebeurd er met lucht en dus je longen / oren onder water?
-Wat zijn de handsignalen om onder water te communiceren?
-Wat en hoe voorkom je decompressieziekte en stikstofnarcose?
-Hoe maak je een duikschema? (Belangrijk is hoeveel tijd tussen je duiken zit i.v.m. de hoeveelheid stikstof in je lichaam)
-Wat doe je als je onderwater zonder zuurstof zit?

Morgen gaan we de laatste twee duiken maken naar 18 meter diepte, als we de oefeningen onder water goed kunnen voordoen krijgen we ons certificaat waarmee we zelfstandig (altijd met minimaal 2 personen) tot 18 meter mogen duiken. Mochten we in Nederland willen duiken moeten we een plaatselijke orientatie duik doen. Morgen gaat er tevens een camera man met ons mee om een film van ons te maken. Waarschijnlijk gaan we hierna nog een vervolg cursus doen zodat we tot 30 meter mogen duiken, waar je meer interessante dingen kunt bekijken.

Groetjes!
Michael en Robin.